غذاهای ژاپنی

سفر به کشورهای دیگر، تجربه‌های جدید و جالبی به همراه دارد. آشنایی با فرهنگ، رسم و رسوم و عادات مردمانی که تجربیات زیستی متفاوتی با ما دارند از مزیت‌های سفر به کشورهای دیگر است. 

شاید یکی از هزاران دغدغه‌ افراد برای سفر به کشورهای دیگر، وجود غذایی نزدیک به ذائقه‌شان باشد. هنگامی که به کشور دیگری سفر می‌کنید، باید خود را برای تجربیات جدید آماده کنید. تجربه‌ی غذاهای دیگر کشورها یکی از تجربیاتی است که می‌تواند شما را با فرهنگ آن منطقه آشنا کند. از صرف غذا در فست فودهای زنجیره‌ای اجتناب کنید و با غذاهای محلی آن کشور، تجربه عطر و طعم خوراکی‌های جدید را از دست ندهید.

ژاپن از جمله کشورهایی است که سالانه به دلایل مختلف نظیر تجارت، طبیعت گردی، اماکن تاریخی و... مقصد گردشگران بی‌شماری است. عرض زیاد جغرافیایی این کشور سبب شد تا ژاپن تنوع آب و هوایی زیادی داشته باشد. طوری که نیمه جنوبی آن تابستان‌ و زمستان گرم‌تری نسبت به نیمه شمالی دارد. همچنین این تنوع آب و هوایی سبب جذب گردشگران در فصول مختلف سال است. 

آداب غذاخوری در ژاپن از جمله نکاتی است که ژاپن را از دیگر نقاط جهان متمایز می‌کند. شاید در فیلم‌ها یا انیمه‌های ژاپنی دیدید که ژاپنی‌ها غذای خود را با دو چوب (چاپستیک) می‌خورند. شاید هم به رستوران ژاپنی رفتید، اما با سیلی از اسامی عجیب و غریب مواجه شدید که آشنایی با آن‌ها نداشتید. در این مقاله از آرسس شف قصد داریم تا شما را با آداب غذایی ژاپن آشنا کنیم و محبوب‌ترین غذاهای ژاپنی را به شما معرفی کنیم.

آشنایی با چاپستیک و تاریچخه آن:

چاپستیک ابزار رایج غذاخوری در کشورهای شرق آسیا است. این وسیله شامل دو میله باریک و بلند است که در زبان ژاپنی به آن هاشی می‌گویند. در میان مردم ژاپن، چاپستیک جایگزینی سنتی برای قاشق، چنگال و کارد است. 

در مورد نحوه پیدایش چاپستیک، افسانه‌ها و روایت‌های زیادی وجود دارد. مشهورترین افسانه در مورد «یو کبیر» (امپراطور بزرگ چین باستان) است. در این افسانه، یو کبیر در حال ساخت یک پروژه سد سازی عظیم بود. او برای جلوگیری از اتلاف وقت برای صرف غذا دو شاخه باریک از درخت چید و با آن غذای داغ خورد را از دیگ روی آتش می‌خورد. کارگران نیز از این شیوه او تقلید می‌کنند. طبق این افسانه، چاپستیک بدین ترتیب به وجود آمد و کم‌کم در میان مردم محبوب شد. امروز این چوب غذاخوری در شیوه غذاخوری و آشپزی ژاپنی‌ها (و چینی‌ها) به یک عنصر حیاتی تبدیل شد.

اندازه استاندارد چاپستیک‌های سنتی، 2.54 سانتی متر (هفت سوئن) برای قطر و 24 سانتی متر (شش فِن) برای طول است. این اعداد در فلسفه بودایی نشانه هفت احساس و شش آرزوست. چاپستیک‌ها معمولا در انتها گرد یا مربعی شکل هستند. این اشکال گویای آسمان و زمین است. (در اندیشه چینی، دایره نمادی از آسمان و زمین است)

ژاپنی‌ها در رعایت آداب بسیار حساس هستند. یکی از راه‌های اصلی برای نمایش ادب، استفاده صحیح از چاپستیک است. برای صرف غذا یک پایه چاپستیک معروف به «هاشیوکی» در اختیار شما قرار می‌گیرد. زمانی که از چاپستیک استفاده نمی‌کنید، باید آن را روی هاشیوکی قرار دهید.

نحوه استفاده از چاپستیک:

اولین چاپستیک را بین انگشت اشاره و شست خود قرار دهید و آن را روی انگشت وسط خود بگذارید. چاپستیک دوم را بین انگشت اشاره و شست خود قرار دهید و آن را روی انگشت حلقه بگذارید. از انگشت اشاره و وسط خود برای حرکت اولین چاپستیک و برداشت تکه‌های غذا استفاده کنید. به یاد دارید که چاپستیک دوم باید ثابت بماند. 

آداب استفاده از چاپستیک در فرهنگ ژاپنی:

در ژاپن این رفتارها نقض آداب تلقی می‌شود:

• درحالی که چاپستیک‌های خود را در دست دارید صحبت کنید.
• از چاپستیک خود برای انتقال غذا به چاپستیک شخص دیگری استفاده کنید.
• چاپستیک را تا بالای دهانتان بلند کنید.
• با چاپستیک خود به افراد دیگر اشاره کنید. 
• هنگام صرف غذا از ظروف مشترک، بهتر است (و همچنین بهداشتی‌تر است) که از انتهای چاپستیک خود برای انتقال غذا به کاسه خود استفاده کنید. 

آشنایی با 10 مورد از آداب غذا خوری ژاپنی‌ها:

فرهنگ ژاپنی دارای چنان تاریخ غنی و سنتی است که تقریباً برای هر مناسبتی، آداب مناسب آن وجود دارد. وعده‌های غذایی، چه رسمی و چه غیررسمی، از این قاعده مستثنی نیستند. پیش از تست طعم اصیل غذاهای ژاپنی، بد نیست تا با آداب غذا خوری مردم ژاپن آشنا شوید. اگر قصد سفر به ژاپن را دارید، آشنایی با این قوانین می‌تواند به شما کمک بسیار بزرگی کند.

1. چیدمان صندلی‌ها نمادین و مهم است:

غذاهای سنتی ژاپنی بر روی یک تشک به نام تاتامی سرو می‌شود. در رویدادهای رسمی غذاخوری سنتی ژاپنی، به صورت سیزا (روی پاشنه‌ها و پاها زیر باسن) می‌نشینند. این وضعیت ممکن است برای شما کمی ناراحت کننده باشد. اگر میزبان یا مهماندار به شما پیشنهاد کرد که «راحت بنشینید» می‌توانید به صورت ضربدری نشسته (اگر آقا هستید) و یا پاهای خود را در یک طرف جمع کنید (اگر خانم هستید). به یاد داشته باشید که هرگز پاهای خود را دراز نکنید. قسمت وسط میز متعلق به مهم‌ترین فرد جمع و جایگاه بعدی متعلق به دومین فرد مهم جمع است. میزبان از یک سمت، وسط میز می‌نشیند و مهمان در طرف دیگر مقابل میزبان. مهمان در دورترین قسمت میز از در می‌نشیند. 

2. هرگز غذای خود را بالاتر از دهان خود قرار ندهید: 

دهان شما بالاترین نقطه‌ای است که چاپستیک باید به آن برسد. برای نگاه به غذا، هرگز آن را تا مقابل چشمانتان بالا نیاورید.

3. چاپستیک‌های خود را روی کاسه قرار ندهید: 

استفاده از کاسه برای قرارگیری چاپستیک نقض آداب است. ژاپنی‌ها ظرف کوچکی برای قرارگیری چاپستیک‌ها دارند. اگر این ظرف در دسترس شما نبود، از پوششی که چاپستیک‌ها را از آن درآوردید استفاده کنید. در صورتی که پوشش چاپستیک هم در دسترس شما نبود، باید چاپستیک‌های خود را کنار سینی یا بشقاب قرار دهید.

4. هرگز از دست خود برای غذایی که در حال سقوط است، استفاده نکنید: 

اگرچه ممکن است این کار مودبانه به نظر برسد، اما استفاده از دست برای برداشت تکه‌های غذایی که در حال افتادن است، در واقع یک رفتار زشت محسوب می‌شود. 

5. هورت کشیدن نشانه قدردانی است!: 

در فرهنگ ژاپنی، هورت کشیدن نودل نشان می‌دهد که چقدر از غذا لذت می‌برید. این کار موجب خنک شدن نودل‌ها نیز می‌شود.

6. سوپ خود را با چاپستیک بخورید: 

از چاپستیک برای مواد غذایی جامد موجود در سوپ استفاده کنید. وقتی کارتان تمام شد، محتویات کاسه را مانند یک فنجان چای، سر بکشید.

7. پس از اتمام غذا، همه ظروف را به همان شکلی که در ابتدای غذا بود، برگردانید: 

این کار در بسیاری از فرهنگ‌ها متداول است، اما انجام این کار در ژاپن بسیار مهم است. برای انجام این فرآیند درب ظروف را قرار دهید و چوب‌های غذاخوری را بر روی محل قرارگیری چاپستیک بگذارید.

8. آگاه باشید که چه مقدار سس سویا در ظرف می‌ریزید: 

در کاسه کوچکی که به شما تعلق دارد، فقط به اندازه نیاز وعده غذایی خود سس سویا بریزید. استفاده بیش از حد از سس سویا به عنوان یک رفتار ناپسند تلقی می‌شود. 

9. چاپستیک را به عنوان خنجر استفاده نکنید!: 

صرف غذای ژاپنی، سفر شکاری نیست. پس چاپستیک را در غذا فرو نبرید. 

10. معمولاً کسی که میزبان است، صورت حساب را می‌پردازد: 

گاهی اوقات ممکن است شرایط دیگری مانند رتبه افراد، تعیین کند که چه کسی صورت حساب را بپردازد. اما اغلب کسی این کار را انجام می‌دهد که بقیه افراد را به رستوران دعوت کرد. انعام‌ در ژاپن رسم نیست، اما در صورت تمایل برای پرداخت انعام ده درصد از کل فاکتور کافی است.

بعضی از این قوانین ممکن است آنقدر قدیمی باشند که حتی برای مردم ژاپن نیز ناآشنا به نظر برسد. بنابراین اگر در انجام برخی از آن‌ها دچار اشتباه شدید، ناامید نشوید. 

معرفی 30 غذای ژاپنی که باید امتحان کنید:

1. سوشی (Sushi):

وقتی به غذاهای ژاپنی فکر می‌کنیم، سوشی یکی از اولین غذاهایی است که به ذهنمان خطور می‌کند. این غذای لذیذ یکی از اولین غذاهای ژاپنی بود که پس از بازسازی میجی در سال 1868 به آمریکا صادر شد. محبوبیت این غذا از آن زمان روز به روز افزایش یافت. بی شک یکی از بزرگترین‌  هدایای ژاپن به فرهنگ غذایی جهان، سوشی است. کلمه «سوشی» به غذایی اطلاق می‌شود که با برنج ژاپنی و چاشنی سرکه برنج درست شود. در این غذا تازگی مواد اولیه حرف اول را می‌زند. 

انواع رایج سوشی عبارتند از: 

• ماکیزوشی (برنج سوشی و موادی در جلبک دریایی نوری پر می‌شود)

•  سوشی نیگری (برنج سوشی به شکل تپه‌های کوچک و تکه‌ای ماهی خام روی آن) 

• ایناریزوشی (برنج سوشی داخل ایناری، نوعی توفوی مزه دار و سرخ شده). 

• سوشی در ژاپن جزو خوراکی‌های بسیار لوکس محسوب شده و قیمت بالایی دارد.

2. اودون (Udon):

یکی از سه گونه اصلی نودل که در ژاپن صرف می‌شود، اودون است. نودل اودون ضخیم و جویدنی است و به طور سنتی از آرد گندم و آب نمک تهیه می‌شود. اودون را به روش‌های مختلف (به عنوان مثال مخلوط در سیب زمینی سرخ کرده و به عنوان پایه سوپ tsuyu) سرو می‌کنند. اما بیشتر در سوپ‌های نودل استفاده می‌شود. برخی از رایج‌ترین سوپ نودل اودون عبارتند از: کیستون اودون، تمپورا اودون (روی آن غذای دریایی و سبزیجات کوبیده می‌ریزند) و چیکارا اودون (کیک‌های برنجی کبابی موچی روی آن قرار می‌گیرد).

3. توفو (Tofu):

اگرچه توفو عمدتا در کشورهای غربی به عنوان یک غذای سالم یا جایگزین گیاهی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما در کشورهای آسیای جنوب شرقی مانند ژاپن، توفو (به ویژه توفو ابریشمی) مورد علاقه همه است و بخشی از رژیم غذایی رایج و سنتی است. توفو، شیر سویای است که دلمه می‌شود و دلمه حاصل از آن به شکل بلوک‌های مکعبی فشرده می‎شود. این بلوک‌ها را می‌توان به صورت خام (یا به همراه چند چاشنی خوش طعم)، آبپز یا سرخ شده به عنوان چاشنی استفاده کرد.

4. تمپورا (Tempura):

اگر از غذاهای سرخ شده و ترد لذت می‎برید، تمپورا را دوست خواهید داشت. این غذا اولین بار در اواسط قرن 16 از پرتغال به ژاپن وارد شد، اما ژاپنی‌ها با ایجاد کمی تغییر، طعم و مزه تازه‌ای به آن بخشیدند. تمپورا تکه‌ یا برش‌هایی از میگو یا ماهی است که خمیر مخصوص تمپورا آن را می‌پوشاند. در این غذا بیشتر از میگوهای بزرگ استفاده می‌شود. برای مرینیت میگوها از مارچوبه استفاده می‎کنند. 

5. یاکیتوری (Yakitori):

مردم بریتانیا هنگام تماشای یک مسابقه ورزشی عادت دارند چیپس یا هات داگ بخورند، در حالی‌که در ژاپن مردم یاکیتوری را انتخاب می‌کنند. یاکیتوری به معنای «مرغ کبابی»، سیخ‌های کوچکی از تکه‌های مرغ لقمه‌ای است که با چاشنی‌های مختلفی نظیر نمک، سس، شراب برنج میرین، سس سویا، شکر و... مزه دار می‌شود. انواع مختلفی از یاکیتوری وجود دارد. اما رایج‌ترین گونه آن مومو (ران مرغ)، نگیما (مرغ و پیازچه) و تسوکان (کوفته مرغ) است. افراد ثروتمندتر در ژاپن این غذا را با گوشت بلدرچین و گنجشک نیز درست می‌کنند.

6. ساشیمی (Sashimi):

یکی از بحث برانگیزترین غذاها در میان غذاهای ژاپنی، ساشیمی (ماهی یا گوشت خام) است که با مهارت بسیار زیادی به برش‌های نازک تقسیم می‌شود و معمولا با تربچه، ترشی زنجبیل، واسابی و سس سویا سرو می‌شود. تفاوت ساشیمی با سوشی در این است که تمام سوشی‌ها با سرکه برنج تهیه می‌شوند و ماهی مورد استفاده در آن همیشه خام نیست. در حالی که در ساشیمی منحصراً از ماهی خانم استفاده می‌شود و هرگز با برنج سرو نمی‌شود. ماهی مورد استفاده برای ساشیمی باید تا حد امکان تازه باشد. تازگی ماهی هم به منظور کاهش حداقلی خطر آلودگی است و هم به این دلیل که ماهی تازه، ساشیمی را خوشمزه‌تر می‌کند.

7. رامن (Ramen):

رامن، سوپ نودلی است که برای تهیه آن از نودل گندم (که به نام نودل رامن معروف است) استفاده می‌شود. چهار پایه اصلی آبگوشت رامن: سس سویا، نمک، میسو و استخوان خوک است. روی آبگوشت رامن را با گوشت، انواع پروتئین، سبزیجات خرد شده، گوشت خوک، جلبک دریایی نوری، پیازچه، شاخه‌های بامبو و ... می‌پوشانند (در واقع جزوی از تاپینگ غذا است). رامن یکی از غذاهای لذیذ محبوب ژاپنی است که قیمت بسیار کمی دارد و به طور گسترده در رستوران‌ها و بارهای رامن (که تقریبا در هر گوشه خیابان وجود دارند) در دسترس است. در واقع، رامن ژاپنی آنقدر محبوب است که یک موزه / پارک تفریحی با تم رامن در توکیو وجود دارد. 

8. دونبوری (Donburi):

می‌توان گفت دونبوری به اندازه رامن در ژاپن محبوب است و یکی از انتخاب‌های رایج هنگام ناهار در میان کارگران پرمشغله ژاپنی است. دونبوری با گوشت، ماهی، سبزیجات و برنج بخارپز تهیه می‌شود. مواد مورد استفاده برای تهیه دونبوری معمولا آب‌پز یا سرخ شده هستند. این غذا را در کاسه‌های بزرگ (که به این کاسه‌ها دونبوری می‌گویند) سرو می‌کنند. دونبوری را می‌توان با انواع مواد اولیه تهیه کرد، اما رایج‌ترین انواع آن عبارتند از: اواکودون (مرغ پخته، تخم مرغ و پیازچه)، گیودون (گوشت و پیاز خلالی غوطه‌ور در سوپ سس سویا) و تاندون (تکه‌های تمپورا سرخ شده).

9. ناتو (Natto):

این یک غذای سنتی ژاپنی است که از تخمیر دانه‌های سویا در نوع خاصی از باکتری که به صورت طبیعی در دستگاه گوارش انسان تولید می‌شود، تهیه می‌شود. ناتو بوی بسیار قوی شبیه به پنیر کپک زده دارد و بافتی چسبناک و لزج دارد. اغلب افراد به دلیل بو و بافت این غذا، تمایلی به آن ندارند. با این حال عده زیادی از افراد هستند که این دانه‌های سویای تخمیری را به خاطر طعم قوی و ارزش غذایی بسیار بالای آن دوست دارند. گاهی تن ماهی یا خوراک گیوزا نیز در کنار ناتو سرو می‌شود.

10. اودن (Oden):

هیچ زمستان سردی در ژاپن بدون اودن کامل نخواهد بود. این غذای گرم زمستانی با مجموعه‌ای از سبزیجات و پروتئین‌ها (از جمله کیک ماهی فرآوری شده، کیک برنج، تخم مرغ آب پز، تربچه و توفو) تهیه می‌شود. این مواد اولیه در نهایت در یک آبگوشت سبک و مزه دار شده با سس سویا و داشی (Dashi) (ماده سوپ تهیه شده از دم کرده تکه‌های ماهی بونیتو، جلبک دریایی یا سایر مواد خوش طعم دیگر) می‌پزد و در نهایت در مرکز میز و در یک قابلمه بزرگ و داغ قرار می‌گیرد. این قابلمه علاوه بر اینکه حامل یک غذای بسیار مقوی است، به عنوان یک بخاری در عصرهای سرد عمل می‌کند. 

11. تاماگویاکی (Tamagoyaki):

نام تاماگویاکی (در لغت به معنی تخم مرغ پخته است) یک غذای لذید است که می‌توان آن را به عنوان صبحانه، ناهار و یا شام میل کرد. تاماگویاکی یک املت ژاپنی است که با پخت و رول متوالی چندین لایه تخم مرغ هم‌زده (گاهی اوقات با چاشنی سس سویا و یا شکر) تهیه می‎شود. یک تاماگویاکی تازه پخت شبیه به یک کرپ گرد است که می‌توان آن را برش داد و به تنهایی خورد (اغلب در صبحانه بدین شکل سرو می‌شود). یا از آن به عنوان تاپینگ یا ماده‌ای برای درون سوشی استفاده کرد. تاماگویاکی طعم شیرینی دارد و از آن بر روی سوشی نیگیری نیز استفاده می‌شود. به همین خاطر سوشی نیگیری را به عنوان غذای آخر صرف می‌کنند، زیرا طعم شیرین آن تقریبا مشابه دسر است. 

12. سوبا (Soba):

سوبا که به عنوان «نودل گندم سیاه» نیز‌ یاد می‌شود (سویا کلمه‎ای ژاپنی به معنی گندم سیاه است)، یکی از سه گونه اصلی نودل است که در ژاپن صرف می‌شود. بر خلاف اودون و رامن، نودل سوبا تا حدی (نه به طور کامل) از آرد گندم سیاه تهیه می‌شود. استفاده از گندم سیاه برای تهیه این نودل طعمی خاکی و آجیلی به آن می‌دهد که در کنار طعم‌های قوی‌تری نظیر سیر و کنجد، ترکیب بسیار خوبی می‌سازد. سوبا را می‌توان به صورت گرم در سوپ‌ به همراه کمی پیازچه، تکه‌های آگتاما تمپورا، کیک ماهی کامابوکو و یا موچی کبابی، یا سرد در کنار تسویو (tsuyu) به همراه پیازچه، جلبک دریایی نوری و واسابی سرو کرد.

13. تونکاتسو (Tonkatsu):

کتلت گوشت خوک تونکاتسو یکی از غذاهای یوشوکو یا «به سبک غربی» است که در ابتدا توسط اروپایی‌ها به ژاپن معرفی شد. برای تهیه تونکاتسو در ژاپن گوشت خوک را در آرد سوخاری ترد پانکو می‌غلطانند و سپس آن را تا زمانی که رنگ آن طلایی رنگ شود، سرخ می‌کنند. تونکاتسو در کنار کلم خرد یا رنده شده سرو می‌شود و در نهایت روی آن سس تند و شیرینی می‌ریزند. ژاپنی‌ها گاهی در کنار این غذا ظرف برنجی نیز قرار می‌دهند.

14. کاشی پان (Kashi Pan):

ژاپنی‌ها علاقه بسیار زیادی به نان دارند. تعداد نانوایی‌ها در خیابان‌های شهر ژاپن، با تعداد بارهای رامن برابری می‌کند. کلمه «کاشی پان» به معنی «نان شیرین» است و به مجموعه‌ای از نان‌های تک وعده‌ای اشاره دارد که اولین بار توسط ژاپنی‌ها پخت شد. از جمله محبوب‌ترین کاشی پان‌ها می‌توان به پان خربزه (Melon Pan)، پان کاری (Karee Pan) و ... اشاره کرد. 

15. سوکیاکی:

مانند اودن، سوکیاکی نیز به صورت داغ و با قابلمه سرو می‌شود. این غذا را معمولا در طول زمستان می‌پزند. دیگ‌های داغ سوکیاکی از گوشت گاو تفت داده، سوکیاکی (ترکیبی از سس سویا، شراب برنج و شکر)، سبزیجات مختلف، نودل و انواع پروتئین‌ها تهیه می‌شود. نام «سوکیاکی» به معنی «آنچه دوست دارید بپزید» است.

16. سوپ میسو:

سوپ میسو غذایی است که تقریبا در تمام وعده‌های غذایی سرو می‌شود. این غذا از ترکیب خمیر میسو (یک غذای سنتی ژاپنی که از دانه‌های سویا تخمیر شده تهیه می‌شود) و آبگوشت داشی (Dashi broth) تهیه می‌شود. برای اینکه سوپ میسو مقوی شود می‌توان به آن پیازچه، جلبک دریایی و توفو اضافه کرد.

17. اوکونومیاکی (Okonomiyaki):

اوکونومیاکی از ترکیب خمیر، کلم خرد شده و سایر مواد خوش طعم تهیه می‌شود. این مواد را مانند پنکیک در ماهیتابه سرخ می‌کنند. اوکونومیاکی از شهرهای اوزاکا و هیروشیما سرچشمه گرفت و کم‌کم در سایر شهرهای ژاپن گسترش یافت. در برخی از رستوران‌های ژاپن، شما می‌توانید شخصا تجربه پخت اوکونومیاکی را کسب کنید.

18. منتایکو (Mentaiko):

دوست داران غذاهای دریایی شور، عاشق منتایکو خواهد شد. این غذای لذیذ و نمکی با مرینیت تخم ماهی پولاک و کاد در هر یک از چاشنی‌های شور و تند تهیه می‌شود. ابتدایی‌ترین منتایکو در محلول نمک ساده مرینیت می‌شد. اما امروزه منتایکو در فلفل تند (معروف به کاراشی منتایکو) به طور فزاینده‌ای محبوب است. منتایکو به طور سنتی به عنوان یک غذای جانبی با برنج بخارپز یا به عنوان تاپینگ رامن استفاده می‌شود. در دهه‌های اخیر منتایکو را با کره یا خامه مخلوط و با آن یک سس پاستای تند یا ساده درست می‌کنند. 

19. نیکوجاگا (Nikujaga):

یک غذای خوش طعم که از ترکیب گوشت، سیب زمینی و سبزیجات در سس سویا، ساکی، میرین و شکر تهیه می‌شود. این غذا در دسته غذاهای ژاپنی «نیمونو» (به معنی چیزهای پخته) قرار می‌گیرد. اگرچه نیکوجاگا در بسیاری از رستوران‌های ژاپنی موجود است، اما به عنوان یک غذای خانگی نیز تهیه می‌شود و طعم آن از خانه‌ای به خانه دیگر متفاوت است. اگر خوش شانس باشید، ممکن است برای یک نیکوجاگای بی‌نظیر به خانه یک دوست ژاپنی دعوت شوید. 

20. برنج کاری (Curry Rice):

کاری ژاپنی که در زبان ژاپنی با نام Kare یا Kare raisu نیز معروف است در ابتدا توسط بریتانیایی‌ها در دوران میجی (دوره‌ای که ژاپن توسط امپراطور میجی تنو اداره می‌شد. که این کشور در آن زمان بسیار مدرن و غربی شد.) به ژاپنی‌ها معرفی شد. کاری ژاپنی با نوع هندی که نام آن در جهان آشناتر است، تفاوت دارد. از این نظر که کاری ژاپنی عموماً طعم شیرین‌تر و بافت غلیظ‌تری دارد و شبیه خورش است. برنج کاری در خانه‌ مردم ژاپن به کمک «کاری روکس» تهیه می‌شود. کاری روکس، بلوک‌هایی از خمیر کاری ژاپنی جامد است که در خورش ذوب شده و به سس کاری خوش طعمی تبدیل می‌شود. این غذا کمی چسبناک است و طعم و مزه آن با برنج‌های دیگر تفاوت زیادی دارد. ژاپنی‌ها برنج کاری را در کنار ترشیجات گوناگون سرو می‌کنند.

21. اوناگی نو کابایاکی (Unagi no Kabayaki): 

عنوان اوناگی کلمه ژاپنی به معنی «مار ماهی آب شیرین» است. اوناگی نو کابایاکی یکی از غذاهای محبوبی است که با اوناگی تهیه می‌شود. اولین اوناگی نو کابایاکی در دوره ادو (یکی از دوران حکومتی در ژاپن که بنیان گذار آن توکوگاوا ایه یاسو بود) طبخ شد. در آن زمان ژاپنی‌ها در طول تابستان برای تقویت بنیه، کابایاکی اوناگی می‌خوردند. اوناگی نو کابایاکی ترکیبی از فیله مارماهی با سس کابایاکی (سسی بر پایه سس سویا شیرین) است که به صورت کبابی یا گریل آن را می‌پزند. نام کابایاکی به این روش پخت اشاره دارد و از این روش می‌توان برای پخت انواع دیگر ماهی از جمله گربه ماهی استفاده کرد. اگر در فصل تابستان به ژاپن سفر می‌کنید، حتما این غذا را امتحان کنید.

22. دیگ داغ شبو شبو (Shabu shabu hot pot):

شابو شابو غذایی شبیه به سوکیاکی است که برای تهیه آن سبزیجات، توفو و سایر مواد در آبگوشتی ملایم و مزه دار با کلپ کمبو (یک نوع گیاه دریایی) را می‌جوشانند. سپس برش‌های بسیار نازک گوشت را در آبگوشت فرو می‌برند و آنقدر می‌چرخانند تا کاملا بپزد (حدودا 10 تا 20 ثانیه). در نهایت این گوشت را در سس سویا و یا سس کنجد غوطه ور می‌کنند و با دیگر مواد آب پز صرف می‌کنند. نام «شابو شابو» به صدایی که برش‌های گوشت هنگام چرخاندن به اطراف ایجاد می‎کنند، اشاره دارد. 

23. اونیگیری (Onigiri):

همانطور که ساندویچ یک غذای قابل حمل در دنیاست، توپ برنج اونیگیری نیز غذای قابل حمل اصلی ژاپن است. اونیگیری که به نام‌های omusubi، nigirimeshi و توپ برنج نیز یاد می‌شود، از برنج ژاپنی درست می‌شود و یک فیلینگ در وسط آن قرار می‌گیرد و در نهایت در جلبک دریایی نوری به شکل‌های مثلثی و یا استوانه‌ای می‌پیچانند. صدها سال است که اونیگیری در ژاپن مورد استفاده قرار می‌گیرد. امروزه اکثر فروشگاه‌های مواد غذایی ژاپنی طیف وسیعی از اونیگیری را به قیمت‌های 100 تا 150 ین به فروش می‌رسانند. مواد اصلی این غذا برنج، گوشت گاو، سبزی‌ و سس مایونز است. البته بنا به فصلی که این غذا در آن پخت می‌شود ممکن است مواد دیگری نیز به این غذا اضافه شوند. برای مثال در فصل بهار بامبوی تازه برای تهیه اونیگیری استفاده می‌شود.

24. گیوزا (Gyoza):

گیوزا کوفته‌های هلالی شکل خوش طعمی است که از ترکیب گوشت خوک ریز شده، کلم، پیاز و سیر (یک نوع سیر خاص که در شهرستان‌های ژاپن به صورت بومی کشت می‎شود) تهیه می‌شود. این مواد را در یک خمیر دایره‌ای می‌پیچند و دور لبه‌ها چین می‌خورد تا شکلی شبیه به هلال ماه درست شود. برای پخت کوفته‌های گیوزا معمولا یک طرف آن را سرخ می‌کنند (فرآیندی که به گیوزا طعم ترد و خوشمزه‌ای می‌بخشد) و سپس به مدت دو تا سه دقیقه بخارپز می‌کنند. این غذا بافتی ابریشمی دارد و مواد داخل آن آبدار است.

25. تاکویاکی (Takoyaki):

تاکویاکی که با نام‌های «توپ هشت‌پا» یا «کوفته هشت‌پا» نیز آن را می‌شناسند، یک میان وعده کامل ژاپنی است. کوفته‌ هشت‌پا را تنها با چند ماده اصلی هشت‌پا، زنجبیل، پیازچه و ادویه‌های مخصوص درست می‌کنند. تاکویاکی به سس تاکویاکی شیرین و خوشمزه‌ای آغشته می‌شود و با سس مایونز، جلبک دریایی نوری و تکه‌های ماهی سرو می‌شود. ژاپنی‌ها تاکویاکی را اواخر ظهر و یا بعد از ناهار میل می‌کنند. در ژاپن فروشگاه‌ها و رستوران‌هایی وجود دارد که تنها این غذا را می‌فروشند.

26. کایسکی ریوری (Kaiseki Ryori):

اگر می‌خواهید معادل ژاپنی غذاهای تند را تجربه کنید، باید کایسکی ریوری را امتحان کنید. کایسکی ریوری که به سادگی با نام «کایسکی» نیز معروف است یکی از شام‌های سنتی ژاپنی است. یک کایسکی کامل می‌تواند شامل ده‌ها (یا بیشتر) غذای مختلف باشد که با محصولات تازه، فصلی و یا محلی در وعده‌های بسیار کوچک تهیه می‌شود. کایسکی را می‌توان در رستوران‌های تخصصی یا در ریوکان (مسافرخانه‌های سبک ژاپنی) میل کرد.

27. ادامه (Edamame):

ادامه دانه‌های سویای سبز روشن و نابالغ است که پیش از اینکه سفت شود برداشت می‌شود. سپس پس از اینکه بلانچ شد و نمک زدید در غلاف سرو می‌شود. ادامه علاوه بر طعم طبیعی، لذیذ و ملایم دارای فواید بسیار زیادی می‌باشد. این خوراکی خوشمزه سرشار از پروتئین، آهن و کلسیم است. ادامه اغلب در میخانه‌ها و رستوران‌های ژاپنی به عنوان یک پیش غذای رایگان سرو می‌شود.

28. یاکیسوبا (Yakisoba):

غیر ممکن است که به یک جشنواره تابستانی در ژاپن بروید و با غرفه یاکیسوبا روبرو نشوید. یاکیسوبا، از ترکیب نودل، کلم، گوشت خوک، هویج، سبزیجات و سس یاکیسوبا تهیه می‌شود. این غذا به صورت باربیکیو درست می‌شود و نودل مورد استفاده در آن سرخ می‎شود. در طول جشنواره‌های تابستانی، انبوهی از این مواد را روی اجاق گاز در فضای باز می‌ریزند و گریل می‌کنند. یاکیسوبا را می‌توان در خانه با استفاده از یک ماهیتابه بزرگ درست کرد. یاکیسوبا به معنی «سوبای پخته» است، اما برخلاف سایر نودل‌های سوبا، نودل مورد استفاده در یاکیسوبا حاوی گندم سیاه نیست.

29. چاوانموشی (Chawanmushi):

چاوانموشی یکی از غذاهای لذیذ، آرامش بخش و منحصر به فرد ژاپنی است. کلمه چاوان (Chawan) به معنی فنجان چای و موشی (mushi) به معنی بخار پز است (چاوان موشی یعنی دم کرده در فنجان). برای تهیه چاوانموشی، تخم مرغ هم‌زده را به همراه ادویه در فنجان‌هایی که از قبل با گوشت و سبزیجات مختلف (نظیر مرغ، قارچ، آجیل جینکو، کیک ماهی کامابوکو و هویج) پر شده، می‌ریزند. سپس فنجان‌ها را در یک قابلمه یا بخارپز قرار می‌دهند.

30. واگاشی (wagashi):

بهترین راه برای پایان یک وعده غذایی در ژاپن، صرف چای ماچا با واگاشی است. واگاشی یک شیرینی سنتی ژاپنی است که در دوره ادو اختراع شد و تحت تاثیر مواد و طعم‌های رایج ژاپنی قرار گرفت. واگاشی از کیک برنجی موچی، خمیر آنکو، کانتن (یا آگار؛ نوعی غلیظ کننده گیاهی شبیه به ژلاتین)، شاه بلوط و شکر درست می‌شود. محبوب‌ترین واگاشی‌ها عبارتند از دانگو (توپ‌های موچی شیرین بر روی سیخ‌های چوبی، که با شربت شکر سرو می‌شوند)، دایفوکو (موچی پر شده با آنکو) و یوکان (مکعب‌های آنکو سفت شده با کانتن و شکر).

دسرهای تابستانی ژاپنی:

فصل تابستان معمولا زمان مناسبی برای سفر به ژاپن نیست. اگرچه در این زمان روز بلند است و فرصت خوبی برای کاوش در تمام نقاط شهر است. اما هوا در فصل تابستان بسیار گرم و مرطوب است و تحمل این موضوع می‌تواند برای مسافران سخت باشد. به هر حال اگر به هر دلیلی در فصل تابستان به ژاپن سفر کردید، باید بتوانید راهی برای خنکی پیدا کنید. چه چیزی بیشتر از صرف یک دسر خوشمزه در روزهای گرم تابستانی، سفر شما به ژاپن را لذت بخش‌تر می‌کند؟

در ژاپن انواع دسرهای تابستانی وجود دارد. از یخ تراشیده تا پارفه (نوعی دسر سرد که با خامه، بستنی، ژله، گرانولا، آجیل، ماست، شربت و میوه تازه درست می‌شود) میوه‌ای، گزینه‌های خوشمزه زیادی برای انتخاب وجود دارد. اگر به دنبال یک دسر تابستانی ژاپنی هستید ادامه این مقاله را از دست ندهید.

1. کاکیگوری (Kakigori):

کاکیگوری، دسر یخی ژاپنی است. این دسر درواقع تراشه‌های نازک و کرکی یخ است که به همراه شربت و سایر مواد شیرین درست می‎شود. کاکیگوری یک دسر تابستانی محبوب در ژاپن است و در بسیاری از جشنواره‌ها و رویدادهای ژاپنی یافت می‌شود. کاکیگوری در طعم‌های متفاوتی از جمله توت فرنگی، چای سبز و خربزه وجود دارد. اگر طرفدار دسرهای یخی هستید، حتما کاکیگوری را امتحان کنید. 

 2. بستی موچی (Mochi ice cream):

بستی موچی یک دسر محبوب ژاپنی است که بستنی را در یک لایه نازک از موچی (کیک برنج) می‌پیچانند. این دسر در سوپرمارکت‌های ژاپنی وجود دارد و در کشورهای غربی محبوبیت زیادی پیدا کرده است. 

3. آنمیتسو (Anmitsu):

آنمیتسو یک خوراکی ژاپنی است که از ژله، تکه‌های میوه و خمیر لوبیا قرمز تهیه می‌شود. این دسر اغلب با شربت شیرین یا چای سبز سرو می‎شود. آنمیتسو، یک انتخاب خوب برای تابستان بوده و تهیه آن در خانه نیز بسیار ساده است.

4. ژله ساکی (Sake Jelly):

ژله ساکی یک دسر منحصر به فرد ژاپنی است که با ژلاتین و ساکی (یک نوع نوشیدنی الکلی ژاپنی که از برنج تخمیر شده تهیه شده و به صورت سنتی در فنجان‌های چینی کوچک سرو می‎شود) درست می‎شود. این ژله اغلب به همراه میوه یا خامه فرم گرفته سرو می‌شود و می‎توان یک انتخاب خوب برای پایان به غذا باشد.

5. توکوروتن (Tokoroten):

توکوروتن یک دسر تابستانی ژاپنی است که از آگار-آگار (یک ژلاتین گیاهی سفید و نیمه شفاف است که از جلبک دریایی تهیه می شود) تهیه می‎شود. این دسر اغلب به صورت سرد سرو می‎شود و به خاطر بافت لغزان و طعم بی‌نظیرش بسیار معروف است. برای تهیه توکوروتن به صورت سنتی ابتدا آگار-آگار خشک را در آب خیس می‌دهند، و بعد بن ماری می‌کنند. در نهایت آن در قالب می‌ریزند. این دسر را می‎توان با مواد مختلفی نظیر میوه‌ها، آجیل و یا شربت درست کرد.

6. بستنی تایاکی (Taiyaki ice cream):

تایاکی یک دسر ژاپنی است که اغلب به شکل ماهی درست می‎شود. کلمه «تایاکی» در واقع به معنی «ماهی کبابی» است. بستنی تایاکی یک انتخاب خوب برای افرادی است که عاشق دسرهای شیرین هستند. این خوراکی همه افراد از بزرگ تا کوچک را به وجد می‌‌آورد.

7. پورین (Purin):

این غذا در ژاپن آنقدر محبوب است که می‌توانید آن را از هر فروشگاه یا سوپرمارکتی خریداری کنید. پورین درواقع یک دسر کاستردی ساده و خوشمزه است که در روزهای گرم تابستان صرف می‌شود. انواع مختلفی از پورین وجود دارد، اما محبوب‌ترین نوع پورین لایه‌ای از کارامل روی آن دارد. 

در این مقاله سعی کردیم تمام نکات مربوط به آشپزی ژاپن را بگوییم. اگر تجربه‌ای از پخت یا طعم غذاهای ژاپنی دارید حتما در قسمت کامنت‌ها برای ما بنویسید. همچنین برای آموزش دوره آشپزی ملل ادامه مطلب را مشاهده بفرمایید.

منابع:

نومیا رستوران

سمتک

کارناوال

ژاپن سنتر

ژاپن سنتر

interacnetwork

andiamo

totikala