آشنایی با فرهنگ غذایی مدیترانه ای

ما در مقاله آشنایی با فرهنگ غذایی مدیترانه‌ای در سایت آرسس شف جنبه‌های مختلف رژیم غذایی مدیترانه‌ای، از جمله تاریخی، مردم شناسی و فرهنگی را مورد بحث قرار می‌دهیم. غذاهای مختلفی که مشخصه رژیم مدیترانه‌ای است برای ایجاد انواع دستور العمل‌ها استفاده می‌شود که از نظر معده و غذا ارزش زیادی دارند و همچنین بسیار مغذی هستند. نان و روغن زیتون فوق بکر برای هزاران سال نماد تمدن و رفاه برای مردمان مدیترانه بوده است.

عناصر کلیدی رژیم مدیترانه‌ای تنوع، اعتدال و غلبه سبزیجات بر غذاهایی است که از حیوانات تهیه می‌شود. اینها با فلسفه زندگی تکمیل می‌شوند که به روابط شخصی، جستجوی شادی و فعالیت بدنی اهمیت می‌دهد. غذاهای رنگارنگی در اطراف دریای مدیترانه ایجاد شده است که غنی و معطر است و شاید بتوان گفت که در هماهنگی با طبیعت زندگی می‌کند. رژیم مدیترانه‌ای به اشتراک گذاشتن، لذت بردن از مکالمه دور میز و استراحت بعد از غذا همراه با غذا خوردن است. با جهانی شدن غذا، ریتم کرونوبیولوژیکی مصرف غذا منحرف شده و صنعتی شدن مواد غذایی منجر به همگن شدن رفتارهای غذایی شده است.

مقدمه

در سال 2010، یونسکو رژیم غذایی مدیترانه‌ای را به عنوان بخشی از میراث فرهنگی ناملموس بشریت معرفی کرد. این میراث فرهنگی کهن، که در طول تاریخ تکامل یافته و احتمالاً یکی از مدل‌های غذایی سالم‌تر، محتاطانه‌تر و متعادل‌تر است که در حال حاضر وجود دارد، اکنون در قرن بیست و یکم در خطر از دست رفتن است. تاریخ غذا، محور تاریخ جامعه است و فرهنگ، طبیعت، روح و جسم را در هم می‌آمیزد. رژیم غذایی مدیترانه‌ای نیز با کاهش خطر افسردگی و شناختی بهتر مرتبط است. همچنین بین مصرف میوه، سبزیجات و استرس ادراک شده و با علائم افسردگی رابطه معکوس دارد.

نان و روغن هویت مردم مدیترانه را به عنوان نمادهای تمدن و رفاه که در طول هزاران سال به ارث رسیده، شکل داده است. ما نمی‌توانیم در مورد رژیم غذایی مدیترانه‌ای بدون در نظر گرفتن سه دیدگاه صحبت کنیم: تاریخی، مردم شناسی و فرهنگ. رژیم غذایی مدیترانه‌ای سنتی دارای میراث فرهنگی غنی است که حاصل تلاقی جغرافیایی، تاریخی، مردم شناسی و فرهنگی اروپا، آسیا و آفریقا است. رژیم غذایی مدیترانه‌ای رژیم غذایی جدیدی نیست، در ریشه‌های عمیق آن، غذا در این منطقه فصلی بود، آب و هوا تعیین می‌کرد که چه چیزی تولید می‌شد و غذا در مهمانی‌ها و گردهمایی‌ها مصرف می‌شد.

بنابراین، مرکز جغرافیایی آن و تکامل از مبدأ آن (در خاورمیانه و مردم دوران عیسی مسیح) تاریخ آنچه را که امروزه به عنوان تمدن غربی می‌شناسیم، در بر می‌گیرد. رژیم غذایی سنتی کشورهای مدیترانه‌ای حس تعلق و هویت را ایجاد کرده است که با مصرف زیاد غلات، میوه‌ها، سبزیجات، حبوبات، آجیل و مهمتر از همه روغن زیتون مشخص می‌شود. اینها با مصرف متوسط ​​ماهی، تخم مرغ و محصولات لبنی ترجیحاً ماست یا پنیر، مصرف کمتر گوشت و چربی‌های حیوانی در غذا ترکیب می‌شوند. عناصر کلیدی این رژیم عبارتند از تنوع، اعتدال، غلبه سبزیجات بر غذاهای حیوانی و فلسفه زندگی با محوریت روابط شخصی، لذت بردن و زندگی فعال است.

این آرمانی است که در کل طیف اجتماعی رو به وخامت گذاشته است. علاوه بر این، بدون فرهنگ، مردمی وجود ندارند و نه کام و نه معده نمی‌توانند به صورت فرافرهنگی عمل کنند. پاسخ انسان به هر چیزی که به رفتار غذایی مربوط می‌شود مملو از نمادگرایی و نیز متغیرهای روانی-فیزیولوژیکی-اجتماعی فرهنگی است. بنابراین، هر فرهنگی ویژگی‌های اختصاصی انسان را آشکار می‌کند و بنابراین فرهنگ اولیه مدیترانه‌ای بذر خلاقیت فرهنگ و رژیم غذایی مدیترانه‌ای بود.

از دیدگاه انسان شناسی، رفتار غذایی انسان تحت تأثیر عوامل جغرافیایی، اقلیمی، اجتماعی-اقتصادی و مذهبی تعیین کننده انتخاب غذا بوده و خواهد بود. این غذاها هنگامی که در اوج خود مشاهده، به خاطر سپردن، چشیدن و خوردن آن‌ها لذت می‌برند. بنابراین، احساسات مستلزم شناخت یک حس است و به لطف ترکیبی از حس بویایی و چشایی، کیفیت داخلی غذا درک می‌شود و ترکیبات مختلف غذاهای مشخصه رژیم مدیترانه‌ای باعث ایجاد انواع دستور العمل‌هایی با ارزش غذایی و تغذیه‌ای بالا می‌شود. به لطف روش‌های مختلف تهیه غذا، عادات و دفعات مصرف، این مدل غذایی هزاره به دلیل فواید مهم سلامتی‌اش شناخته شده است.

عادات غذایی در رژیم غذایی مدیترانه ای

سلامتی و تندرستی افراد به غذایی که می‌خورند بستگی دارد و بنابراین غذا شناسی ضروری است. سنت با باهم جمع شدن دور یک میز حفظ می‌شود که فضایی صمیمی و احساسات فراوانی را ایجاد می‌کند، آداب و رسوم فرهنگی-اجتماعی را ترویج و حفظ می‌کند، روابط شخصی و محفظه‌ای برقرار می‌کند، سلامتی و لذت بردن از یک وعده غذایی خوب را ارتقا می‌دهد. غذا خوردن یک عمل وجودی است، زیرا وقتی شخصی به بشقاب قبل از خود نگاه می‌کند، تمام حواس او فعال می‌شود و آنچه که درک می‌کند باعث ایجاد خاطراتی می‌شود که زیربنای تاریخ غذا شناسی منطقه مدیترانه است.

غذا نباید منحصراً به دلیل خواص شیمیایی و بیولوژیکی آن ارزش گذاری شود، بلکه باید به عنوان یک شکل فرهنگی که آن را پر از احساسات می‌کند، ارزش قائل شد.

در رژیم مدیترانه‌ای، به عنوان مثال، آجیل و میوه‌ها (انجیر، خرما و غیره) اولین غذاهای مصرف شده توسط انسان در نظر گرفته می‌شوند و نقش مهمی در اصطلاحات انرژی، درمانی، مقوی جنسی و غیره دارند. از دیگر مواد غذایی مهم می‌توان به نان که یکی از ارکان اصلی رژیم مدیترانه‌ای است به همراه روغن زیتون با طعمی تا حدودی تلخ و تند که بسته به نوع زیتون متفاوت است و جمعیت کشورهای مدیترانه‌ای از آن بهره مند شده، اشاره کرد. آب، یک ماده ضروری، در سر میز سرو می‌شود.

سینگ و همکارانش در سال 2014 مشاهده کردند که پیروی بیشتر از رژیم غذایی با کاهش خطر ابتلا به اختلالات شناختی مرتبط است، اثر محافظتی عصبی به این موارد نسبت داده می‌شود: خواص عروقی و ظرفیت کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو. سهم سبزیجات، ماهی و غلبه MUFA بر اسیدهای چرب اشباع و محافظت از قلب و عروق، که به نوبه خود خطر ابتلا به بیماری‌های همراه مانند فشار خون بالا را کاهش می‌دهد.

جدول شاخص غذایی ضروری

شاخص	مزایای سلامت مرتبط	ویژگی‌های متفاوت در رژیم غذایی مدیترانه ای
نسبت MUPA/SFA	همبستگی معکوس با بیماری‌های قلبی عروقی و مرگ و میر کل	نسبت بالا ناشی از مصرف روغن زیتون (بالا) و چربی حیوانی (متوسط)
دریافت فیبر غذایی (به عنوان کسر غیر قابل هضم کل)	پیشگیری از بیماری عروق کرونر قلب و سرطان روده بزرگ	مصرف زیاد میوه و سبزیجات تازه (فیبر با ترکیبات زیست فعال مرتبط)
ظرفیت آنتی اکسیدانی کل رژیم غذایی	ظرفیت آنتی اکسیدانی بالای سرم جلوگیری از آسیب اکسیداتیو	تنوع بالای آنتی اکسیدان‌ها از غذاها و نوشیدنی‌های گیاهی
مصرف فیتواسترول ها	کاهش کلسترول تام و LDL	مصرف زیاد روغن‌های گیاهی

• نسبت لیپید تک غیراشباع به اشباع بالا (به دست آمده از مصرف بالای روغن زیتون).
• مصرف زیاد حبوبات.
• مصرف زیاد غلات (عمدتاً غلات تصفیه نشده و نان).
• مصرف زیاد میوه.
• مصرف زیاد سبزیجات.
• مصرف کم گوشت و فرآورده‌های گوشتی.
• مصرف متوسط ​​شیر و لبنیات.
• مصرف زیاد ماهی و فرآورده‌های ماهی.

یک غذای رنگارنگ، سرشار از عطر، در سرتاسر مدیترانه ایجاد شده که با حس زندگی در هماهنگی با طبیعت آغشته شده است. غذاهای خوش طعم می‌توانند سالم باشند.

در حوضه مدیترانه، رژیم غذایی بخشی از یک تکامل فرهنگی است که تغییرات کوچک بی شماری را در آن ایجاد کرده است که با تفاوت بین فرهنگ‌ها و عادات غذایی آنها توضیح داده شده است. طبق برودل: «نوع غذا گویای رتبه اجتماعی، تمدن یا فرهنگی است که آن را احاطه کرده است، بر اساس همزیستی کامل بین چشم انداز، کشاورزی و فرهنگی که در مدیترانه اتفاق می‌افتد». همه جوامع و در نتیجه همه، نوعی غذا دارند، «غذا تغذیه می‌کند، لحن عاطفی دارد و دارای معانی نمادین است». فراموش کردن غذاهایی که با آنها بزرگ شده‌ایم و نوع غذاهایی که در حوزه اجتماعی و خانوادگی سرو می‌شود، دشوار است. » علاوه بر این، جهانی شدن باعث شده است عادات غذایی-اجتماعی-فرهنگی-غذایی اروپاییان یکنواخت شود و محصولات سنتی مدیترانه را کنار بگذارند.

غذای خوب اساس روابط اجتماعی و خانوادگی است. انتخاب غذاهایی که بخشی از یک رژیم غذایی هستند، متضمن مکانیسم پیچیده‌ای از تعامل بین فرآیندهای بیولوژیکی-اجتماعی-فرهنگی، از جمله ترجیحات و بیزاری‌های غذایی، ارزش‌ها، نمادها و سنت‌ها، همراه با ویژگی‌های ارگانولپتیکی غذا است که نقش مهمی را ایفا می‌کند.

بدون غفلت از مزایای رژیم مدیترانه‌ای، لازم است درک خود را از محصولات مختلف شکل گرفته در طی فرآیند آشپزی از طریق واکنش Maillard، که اثرات آن هنوز به خوبی شناخته نشده است، عمیق تر کنیم. از آنجایی که رژیم‌های غذایی به تدریج حاوی کربوهیدرات‌های کمتر و پروتئین بیشتری هستند، واکنش میلارد تحت تأثیر قرار می‌گیرد و ترکیباتی مانند آکریل آمید، هیدروکسی متیل فورفورال، فورفورال و فوروزین تولید می‌کند، محصولاتی که بسته به روش پخت یا نوع تجاری‌سازی در بازار متفاوت خواهند بود. آنها پیشنهاد می‌کنند که مواد تشکیل دهنده و روش‌های پخت باید با دقت انتخاب شوند تا مصرف ترکیبات بالقوه مضر تولید شده توسط واکنش Maillard کاهش یابد.

در مجموع، می‌توان تصدیق کرد که هر چیزی که به غذا مربوط می‌شود، به ویژه یکپارچه اس و علاوه بر این، تمایزات قدیمی بین روح و بدن، بین ماده و عقل، قبل از ضرورت درک پیچیدگی رفتارهای غذایی انسان از بین می‌رود. عادات غذایی مبتنی بر الگوهای جمعی است که در فرد به عنوان آداب و رسوم تجسم یافته است، که در آن سنت فرهنگی باستانی و جهان بینی کنونی مجدداً تأیید می‌شود. عمل غذا خوردن، به عنوان یک پدیده عادی زندگی انسان، برای یک بدن سالم حیاتی است.

رژیم غذایی مدیترانه‌ای و غذای امروز

مشکل ارائه شده به حواس غذاخوری قرن بیست و یکم هشداری است مبنی بر اینکه تنها تجربیات حسی مجاز توسط صنعت در دسترس است، بنابراین لذت طعم را به عنصری صنعتی تبدیل می‌کند که با سایر محصولات فنی قابل مقایسه است. عمل غذا خوردن دور میز به طور فزاینده‌ای معنای خود را از دست می‌دهد، زیرا این با اتوماسیون غذا خوردن به خاطر غذا خوردن و در هر زمان جایگزین می‌شود. این به وضوح نتیجه توسعه اجتماعی بسیار سریع قرن گذشته است، به نظر می‌رسد بقای غذاهای سنتی، به عنوان میراث فرهنگی و آشپزی، با تهاجم غذاهای استاندارد شده به خطر بیفتد، که در حال حاضر اثراتی بر سلامت و میراث فرهنگی کشورهای مدیترانه‌ای دارد.

اگر چیزی ما را از حیوانات متمایز کند، آن عمل اجتماعی خوردن و تقسیم غذا با دیگران است. پذیرش یا رد یک غذا نیز به یادآوری تجربیات قبلی و اطلاعات فرهنگی و اجتماعی بستگی دارد. خوش طعم بودن و لذت بردن نیز نقش اصلی را ایفا می‌کند. همانطور که محقق کروز (2002) اشاره می‌کند، فردی که معمولا به تنهایی غذا می‌خورد، اشتها و حس چشایی ضعیف تری دارد. خوردن در جمع پدیده‌ای است که انسان از طریق آن از حیوانیت خود فراتر می‌رود. مطلوب و از نظر درمانی توصیه می‌شود که مردم به تنهایی غذا نخورند، زیرا عمل اجتماعی غذا خوردن، انسان را از خودپرستی حیوانی یا طبیعی نجات می‌دهد.

رژیم مدیترانه‌ای به معنای به اشتراک گذاشتن و لذت بردن از ساده ترین وعده غذایی است. این نشان دهنده رفتار غذایی خوب است که در آن غذا در سر میز به اشتراک گذاشته می‌شود و به دنباله آن استراحتی به شکل چرت زدن است. امروزه این رژیم تحت تأثیر ترک بی سر و صدا عادات غذایی سنتی و جهانی شدن ذائقه قرار گرفته است که منجر به ظهور آسیب شناسی‌های جدید مرتبط با این تغییرات فرهنگی و محیطی شده است. همه عادات غذایی بیان یک زبان آشپزی است و غذا تنها زمانی به معنای کامل انسانی خود می‌رسد که با دیگران به اشتراک گذاشته شود. ویژگی‌های خوراکی رژیم مدیترانه‌ای آن را کاملاً با لذت غذا خوردن سازگار می‌کند. تغییرات عظیمی که در سال‌های اخیر رخ داده، منجر به بدتر شدن برخی از جنبه‌های کیفی این رژیم شده است. عواملی مانند شهرنشینی، توسعه اقتصادی، دسترسی بیشتر به مواد غذایی از فرهنگ‌های دیگر و غیره، ویژگی‌های رژیم غذایی مدیترانه‌ای را تغییر می‌دهند و تفاوت‌های بین کشورهای شمال و جنوب اروپا را کاهش می‌دهند. کسانی که در شمال هستند سعی می‌کنند از رژیم غذایی تقلید کنند تا از بروز بیماری بکاهند، در حالی که کشورهای حوزه مدیترانه رژیم غذایی غربی را دنبال می‌کنند.

امروزه ما به دنبال غذا و نوشیدنی با مواد تشکیل دهنده یا ترکیبی اصلاح شده هستیم که برای بهبود « خلق و خو» یا در نهایت لذت و شادی به ارمغان می‌آورد. اما تنها غذاهایی که می‌توانند شادی ایجاد کنند و تأثیر مثبت و قابل توجهی بر تغذیه انسان داشته باشند، غذاهایی هستند که در طول نسل‌ها بی خطر هستند، غذاهایی با اهمیت عاطفی، که در خانواده‌ها یا گروه‌ها از آنها لذت می‌برند، و اطلاعات اجتماعی در مورد نحوه پخت و پز دارند. و آنها را مصرف کنید، چگونه آنها را به اشتراک بگذارید، و بقای گونه را تضمین می‌کند.

از آنجایی که آشپزی یک پدیده فرهنگی است، غذا شناسی به عنوان شکلی از بیان هنری و فرهنگی انسان و همچنین عنصری ضروری برای ترویج گردشگری و منبع ثروت اقتصادی و فرهنگی معرفی می‌شود.

ما در عصر جدیدی زندگی می‌کنیم. امروزه، غذای فست فود زیبا، تحریک کننده است و احساسات و عواطف قدرتمندی را برمی انگیزد. از جمله تکنیک‌هایی که در آشپزی نوآورانه استفاده می‌شود، افزودن امولسیفایرهایی با جلوه‌های کف‌کننده برای مطبوع کردن محصولات است. استفاده از کاراگینان، آلژینات و صمغ برای ساخت ژل‌ها و کره‌ها و برای تثبیت سوسپانسیون‌ها، با استفاده از نیتروژن مایع که امکان تضاد دما را در یک ماده غذایی فراهم می‌کند.

رژیم غذایی غربی در سرتاسر جهان در حال گسترش است و منجر به افزایش مصرف چربی‌های کل (به ویژه اشباع شده) در مصرف روزانه افرادی می‌شود که آن را پر می‌کنند. این امر با مصرف بیشتر کربوهیدرات‌های تصفیه شده و مصرف کمتر سبزیجات همراه است و باعث می‌شود رژیم غذایی به یک عامل خطر برای چاقی، بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان، دیابت و اختلالات عصبی تبدیل شود. با جهانی شدن غذا، ریتم کرونوبیولوژیکی مصرف غیرمتمرکز شده است و صنعتی شدن تغذیه عادات غذایی همگن ایجاد کرده است. این را می‌توان نفی آشپزی از پیش موجود دانست که شخصیت‌زدایی شده و هویت فرهنگی خود را از دست می‌دهد.

غذاشناسی رابطه بین فرهنگ و غذا را مطالعه می‌کند. غذاشناسی تاریخی به مطالعه ادغام غذاهای مختلف می‌پردازد که در طول سال‌ها اتفاق افتاده است. در قدیمی ترین غذا، نقطه کانونی اجاق گاز بود و وعده‌های غذایی بزرگ بود. با این حال، در غذای امروزی، وعده‌ها کم و غذا تقریباً چرب است. آشپزی معاصر ترکیبی از ایده‌ها، تحقیقات و تکنیک‌ها است که فرآیند آشپزی خلاقانه‌ای را آغاز می‌کند که در آن بوها، مزه‌ها، بافت‌ها، بینایی، صدا وارد عمل می‌شوند. به عبارت دیگر، هیجان حسی برای ایجاد آن ضروری است.

غذا شناسی باید اعمال روانی-غریزی، علمی-فنی و فرهنگی-اجتماعی را که در آن هنر آشپزی حک شده است، ترکیب کند. ما باید از خود بپرسیم: آیا می‌توان رژیم مدیترانه‌ای را در سنت بازیابی و حفظ کرد؟ سرآشپزهای مدیترانه می‌توانند پاسخ را ارائه دهند و به طور جادویی ترکیبات جدیدی را برای تهیه غذا و رژیم مدیترانه‌ای ایجاد کنند. سرآشپزهای بزرگ امروزی هنرمندان، آفرینندگان جسور، استادان هماهنگی و ظرافت، تامین کنندگان لذت هستند و خوراک شناسی شکل جدیدی از بیان هنری تلقی می‌شود. این آشپزی است که جادوی جدیدی به آن می‌افزاید، از غذاهای دیروز خیال‌پردازی می‌کند، ولخرجی بی‌نظیر را جایگزین متانت می‌کند و زیبایی، طعم و بوی فوق‌العاده‌ای را در آنها می‌افزاید. تکنیک‌های جدید آشپزی در سراسر جامعه نفوذ کرده است و به لطف سایر عوامل، به لطف تکنیک‌هایی برای ایجاد خلاقیت‌های اشتها آور منجر به تکامل آشپزی شده است. بنابراین، عوامل ژل کننده، ضخیم کننده‌ها و امولسیفایرها برای تغییر بافت استفاده می‌شود، که اجازه می‌دهد تا تولید آشپزی انجام شود.

به لطف جهانی شدن، محصولات و غذاها از مکان‌های دور افتاده اکنون در همه خانه‌ها و رستوران‌ها یافت می‌شوند. در آینده، غذا به عنوان وسیله‌ای برای تامین سلامت، انرژی و کیفیت زندگی تلقی خواهد شد. ممکن است گفته شود غذای مدیترانه نمادی از کیفیت است، با غذاهای متعادل و اشتها آور که ترکیبی از مواد اولیه و رویه‌های آشپزی عالی را در خود جای داده است، به عبارت دیگر، دستور العمل‌هایی را ارائه می‌دهد که ترکیب کاملی از غذا و تغذیه را نشان می‌دهد.

غذا به عنوان یک کیفیت ارزش شناختی یک فرهنگ

اختصاص چند سطر به ارزش‌هایی که محورهای انسان شناختی، اجتماعی و فرهنگی فرهنگ مدیترانه و مردمی که آن را تشکیل می‌دهند، ضروری است. از این منظر، انسان یک شخص و همچنین یک سوژه است و بیش از آن که با نیازهای زیستی، روانی- عاطفی یا اجتماعی‌اش، توسط ارزش‌هایی که رفتار او را هدایت می‌کنند، تعریف شود. بنابراین، مردم از بسیاری از اساسی ترین نیازهای خود فراتر می‌روند و زندگی خود را با رویاها، امیدها و آرزوهایی هدایت می‌کنند که منعکس کننده ارزش‌هایی مانند توسعه فردی یا جمعی، تعهد، عشق، خرد، میهن پرستی، شرافت، شهرت، به رسمیت شناختن یا صرفاً سخاوت است. به عنوان یک هدیه و خودنمایی در جهان.

وقتی به این صورت نگریستیم، می‌توانیم غذاشناسی را به عنوان علم یا آموزه‌ای تعریف کنیم که نحوه ارتباط انسان با جهان را از طریق غذا توضیح می‌دهد. در واقع، عمل غذا خوردن با بلعیده شدن «غذا» پایان نمی‌یابد، بلکه انسان از طریق وسایل تغذیه خود، طبق نظریه‌های اگزیستانسیالیستی، وجود خود را در خود از بودن برای خود و دیگران بیان می‌کند. وقتی انسان غذا می‌خورد، یک غذا را بر غذای دیگر ترجیح می‌دهد و از طریق ترجیحات خود به یک غذای خاص، به شیوه‌ای از ارتباط با دنیا، به شیوه‌ای برای بودن در دنیا، ارزش می‌دهد. ترجیح، به عنوان یک عنصر بکر تخصیص ارزش، موقعیتی مناسب، پیشینی و متفاوت پیدا می‌کند: انسان یا شخص، خود را آن‌گونه که هست، می‌خورد و تغذیه می‌کند، نه اینکه چگونه غذا می‌خورد. بنابراین، جوهر انسان‌شناختی انسان چیزی نیست که از رفتار خوردن بیولوژیکی او استنتاج شود: انسان از یک ساخت نظری استقرایی از آنچه انجام می‌دهد به دست نمی‌آید، بلکه خود انسان برای خود جهانی می‌سازد که جهانی نمادین است، جهانی پر از ارزش. انسان جهان را می‌آفریند.

بنابراین انسان از ابتدا خود را به عنوان یک شخص تغذیه می‌کند. از منظر ارزش‌شناختی جهان نمادین غذا، ارزش‌های پایینی به آن چیزهایی نسبت داده می‌شود که انسان می‌خواهد، زیرا مفید هستند، زیرا پاسخگوی یک نیاز فیزیکی، عاطفی، روانی یا حتی بیولوژیکی هستند. با این حال، ارزش‌های بالایی به چیزهایی داده می‌شود که به دلیل نیاز شخصی مورد نظر نیستند. ارزشهای بالا آنهایی هستند که به خودی خود مطلوب هستند.

از این دوگانگی می‌توان نتیجه گرفت که انسان ابتدا برای رزق غذا می‌خورد و انگیزه‌های زیستی (تغذیه ای) یا روانی-عاطفی (غذایی) مبنای مطلوبیت غذا است. ما می‌خواهیم این دیدگاه را رد کنیم.

مطمئناً خوردن به عنوان یک رفتار اولیه، ارضای بیولوژیکی نیازهای جسمانی است که توسط غریزه هدایت می‌شود. با این حال، از نقطه نظر انسان شناسی، به زودی صرفاً آن را متوقف کرد.

بیش از هر رژیم غذایی دیگری، رژیم مدیترانه‌ای ما را از مفهوم غذا به عنوان غذای صرف که صرفاً برای حفظ عملکردهای حیاتی مصرف می‌شود، دور می‌کند. از قدیم الایام، انسان برای تقسیم غذا با دیگران آشپزی می‌کرد. او با دشمن به عنوان نماد بخشش، سفره مشترک دارد. او به تعادل بیولوژیکی محیط اطراف خود احترام می‌گذارد و محیط را به شیوه‌ای مسئولیت پذیر اجتماعی توسعه می‌دهد. غذا وسیله‌ای برای دستیابی به اهداف عالی است: حفظ گونه‌ها، ارتباط با جامعه، جشن‌ها، ادای احترام، نذر و همچنین قربانی‌های سوخته. حتی نحوه قربانی کردن یک موجود زنده، حفظ آن و ساختن قطعات مصرفی، بیان ارزش‌های والایی است. به عبارت دیگر، ارزش‌های اخلاقی.

رژیم غذایی مدیترانه‌ای به عنوان میراث فرهنگی ناملموس همه مردم و هر جامعه‌ای نوع غذایی مخصوص به خود را دارند. رابطه انسان و غذا پویا است.

فصلی بودن، تنوع زیستی، تراکم مواد مغذی و استفاده از انواع محصولات غذایی سنتی و محلی و همچنین سنت‌های آشپزی از عناصر مهم رژیم غذایی مدیترانه‌ای است. علاوه بر اینکه یک رژیم غذایی پایدار در سطح فردی است، به لطف انعطاف پذیری در انتخاب غذا و دسترسی به مواد اولیه، برای کره زمین نیز پایدار است.

نتیجه

سرآشپز ماریو سندووال خاطرنشان می‌کند که مهم است که غذاخوری فراموش نکند چه چیزی به شما داده شده است بخورید. ارتباط با آن شخص، ارتباط با مردم همیشه از طریق چیزی شدید و بدوی حاصل می‌شود، غذا.

برای نتیجه گیری، ما بر اهمیت آموزش بسیار تخصصی برای رستوران داران در دو جمله‌ای کیفیت غذای سالم و دانش علمی و فنی ضروری برای غذاهای جدید آینده تاکید می‌کنیم. در فرهنگ ما، محبت به شکل غذا نشان داده می‌شود و به نظر می‌رسد که غذای فراوان موتور زبان اجتماعی لحظه‌ای و وسیله‌ای برای ارتباطات بین‌فردی است. ما باید از رابطه بین احساسات ناشی از لذت تقسیم یک وعده غذایی خوب با دیگران در یک محیط مناسب و با زمان کافی محافظت کنیم تا به طور کامل از لذت آن لذت ببریم. شیفتگی طعم‌ها و رنگ‌ها احساسات ما را از طریق انواع دستور العمل‌ها پر می‌کند.

پیروی از رژیم مدیترانه‌ای شامل مصرف کم یا حتی عدم مصرف گوشت قرمز، گوشت‌های فرآوری شده، دسرهای شیرین و غذاهای فرآوری شده غنی از قند و چربی است. آماده سازی غذا باید بهتر با سبک آشپزی مدیترانه‌ای تنظیم شود تا مصرف مواد مغذی بهبود یابد.

منبع

1.  جی ال فلاندرین.  (1987) تاریخچه غذا: برای گسترش دیدگاه‌ها.  ، نسخه‌های خطی 6، 12.

در Google Scholar جستجو کنید

2.  MA Pérez-Samper.  (2009) داستان غذا.  در کرونیکا نوا 35، 105-162.

در Google Scholar جستجو کنید

3.  EM Berry، Arnoni Y، Aviram M. (2011) خاستگاه خاورمیانه و کتاب مقدس رژیم غذایی مدیترانه‌ای.  در بهداشت عمومی Nutr 14 (12), 2288-95.

در Google Scholar جستجو کنید

4.  رویز جی. (2003) زندگی به عنوان فرهنگ.  رویکرد انسان شناختی Huerga & Iron.

در Google Scholar جستجو کنید

5.  AP Simopoulus.  (1999) تنوع ژنتیکی و تغذیه.  در World Rev Nutrition & Dietetics 84، 118-40.

در Google Scholar جستجو کنید

6.  delBalzo V، Diolordi L، Pinto A، AM Giusti، Vitiello V و همکاران.  (2012) اهرام رژیم غذایی مدیترانه‌ای: به سوی مدل ایتالیایی.  در Annals of Hygiene.  پیشگیرانه و پزشکی اجتماعی.  24 (5)، 443-447.

در Google Scholar جستجو کنید

7.  Cruz J. (2011) Religiosity of primitive gastronomy.  در پس طعم.

در Google Scholar جستجو کنید

بیشتر بخوانید: آموزش آشپزی ملل