غذاهای هندی

هند یکی از متنوع‌ترین کشورهای جهان از لحاظ فرهنگی است. این کشور در طی سالیان طولانی، مرکز تجارت و بازرگانی بوده و مردمی که از کشورهای دور و نزدیک و به دلایل مختلفی نظیر تجارت به این کشور سفر کرده‌اند، تاثیر بسیار زیادی بر روی غذاهای هندی داشته‌اند. هندوئیسم دین اصلی کشور هند است و پس از آن اسلام، مسیحیت، بودیسم، زرتشت، یهودیت و بهائی قرار دارند. هر یک از این ادیان و مردمانشان تاثیر به سزایی بر غذاهای این کشور داشته و آن را به یکی از خوش‌رنگ‌ترین و خوش‌طعم‌ترین غذاهای جهان تبدیل کرده‌اند. 

غذاهای هندی تعادل ظریفی بین شیرینی و تندی دارند. فرقی نمی‌کند که تمایل به غذاهای گیاهی دارید و یا گوشتی، غذاهای ملایم و کم ادویه را ترجیح می‌دهید و یا پر ادویه و تند؛ تقریبا همیشه یک غذای هندی وجود دارد که به ذائقه شما نزدیک باشد. 

در ادامه به بررسی آداب غذا خوری در هند و معرفی 40 تا از معروف‌ترین غذاهای هندی می‌پردازیم.

آداب غذا خوری در هند:

آداب غذا خوری در هند بسیار مهم است. این آداب نشان از سنت‌ها و فرهنگ‌های متنوع این کشور است. اگرچه مردم در بیشتر نقاط کشور از آداب یکسانی پیروی می‌کنند، اما ممکن است این آداب در نواحی شمالی و جنوبی تفاوت‌های جزئی داشته باشند. در ادامه آداب و اصول اولیه غذاخوری در هند را بررسی خواهیم کرد. شما می‌توانید هنگام صرف غذا با یک دوست هندی یا صرف غذا در یک رستوران هندی از این اصول پیروی کنید.

مقاله‌ی دیگری درباره غذاهای عربی برای شما آماده کردیم که میتوانید از اینجا مطالعه کنید.

بزرگترین تفاوت بین غذا خوردن غربی‌ها و مردم هند، این است که هندی‌ها اغلب با دست غذا می‌خورند، دیر می‌رسند و به راحت بودن مهمانانشان بسیار اهمیت می‌دهند. 

1. وقتی با هندوها غذا می‌خورید، به غذایی که برای دیگران سرو می‌شود دست نزنید:

هندوها معتقدند این کار سبب نجس شدن غذا می‌شود! 

2. هیچ‌گاه برای خودتان نوشیدنی نریزید!:

شما هرگز نباید نوشیدنی خود را بریزید. در عوض در طول وعده غذایی باید مراقب باشید تا لیوان فردی که در همسایگی شما نشسته احتیاجی به پر کردن مجدد دارد یا خیر. اگر کمتر از نصف لیوان پُر باشد، نیاز به پر کردن مجدد دارد. و اگر لیوان شما کمتر از نصف است، فردی که در کنار شما نشسته است، وظیفه دارد تا آن را دوباره پُر کند. اگر او این کار را انجام نداد، خودتان آن را دوباره پُر نکنید. در عوض کمی بیشتر نوشیدنی در لیوان او بریزید، حتی اگر واقعا به آن نیازی نداشته باشد.

3. آداب غذا خوری با دست:

دستان خود را پیش و پس از صرف غذا بشویید. هنگام برداشت غذا و صرف آن از دست راست خود استفاده کنید (نه دست چپ). دست چپ را در کنار خود نگه دارید و روی میز نگذارید. در هند بسیاری از غذاها را با دست می‌خورند. برای صرف غذا با دست، مقداری از آن را با انگشتان خود بردارید و غذا را بین انگشتان اشاره، میانی و انگشت شست (نه در کف دست!) بچرخانید تا یک توپ درست شود. اگر نمی‌توانید از دستان خود برای صرف غذا استفاده کنید، از میزبان یا گارسون رستوران قاشق و چنگال درخواست کنید. 

4. برای غذا خوردن با شریک کاری خود، همسرتان را نبرید!:

معمولاً از همسر شما برای صرف وعده غذایی در رستوران دعوت نمی‌شود. از شریک خود برای ملحق شدن همسرتان به شما سوالی نپرسید؛ زیرا این کار او را معذب خواهد کرد. همکار یا شریک کاری شما ممکن است از شما و همسرتان در خانه و با حضور همسر خودش، پذیرایی کند. وقتی برای صرف غذا به خانه شریک یا همکار خود دعوت می‌شوید، به شما می‌گویند کجا بنشینید. پس از ورود به خانه یک فرد هندی، ممکن است لازم باشد کفش‌های خود را در بیاورید.

5. آداب نشستن در جلسات کاری:

در جلسات کاری، افراد مهم در قسمت وسط می‌نشینند. در دو طرف این افراد دستیاران او به ترتیب نزولی (از مهم‌ترین تا کم اهمیت‌ترین افراد) قرار می‌گیرند. 

6. سرو غذا از مهمانان شروع می‌شود:

هندی‌ها احترام خاصی برای مهمانان خود قائل هستند. این احترام در سرو غذا نیز به وضوح قابل مشاهده است. هندی‌ها هنگام سرو غذا ابتدا از مهمانان خود پذیرایی می‌کنند؛ افراد پیر در اولویت هستند، و بعد از آن مردان، کودکان و زنان در اولویت‌ بعدی قرار می‌گیرند.

7. شروع غذا با پیرترین مرد است:

بهتر است تا زمانی‌که پیرترین مرد سر میز، پذیرایی نشده و یا شروع به غذا نکرده، شما هم شروع به خوردن و یا نوشیدن نکنید.

8. آداب غذا خوردن برای پایان غذا:

در انتهای وعده غذایی خود، از میزبان و یا مهماندار برای صرف غذا تشکر نکنید. تشکر کردن در انتهای وعده غذایی مفهومی مانند «پرداخت پول» در انتهای غذا دارد. با انجام ناماسته، از میزبان خود تشکر کنید.

9. هنگام صرف غذا با شریک تجاری خود، از کار حرف نزنید:

معمولا وعده‌های غذایی کاری زمان مناسبی برای بحث در مورد کسب و کار یا تصمیم گیری‌های تجاری نیست. اگر شریک هندی شما بحث کار و تجارت را مطرح کرد، بحث کردن درمورد آن هیچ اشکالی ندارد.

10. انعام دادن:

مبلغ انعام در رستوران‌های هندی، ده درصد کل فاکتور در نظر می‌گیرند. 

از شمال تا جنوب هند با انواع غذاهای هندی:

شبه قاره هند، کشور وسیعی است که غذاهای بسیار لذیذ و متنوعی در آن پیدا می‌شود. برای سادگی می‌توان ترجیحات غذایی در این کشور را به دو منطقه تقسیم کرد: غذاهای شمال هند و غذاهای جنوب هند.

غذاهای شمال هند:

ادویه‌ها و سبزیجات سلطنت می‌کنند (غذاهای گیاهی بسیار زیادی وجود دارد).

هندی‌ها در این منطقه نان را به برنج ترجیح می‌دهند.

غذاها به اندازه جنوب تند نیستند. در عوض در این قسمت از خامه بیشتری استفاده می‌شود. 

غذاهای جنوب هند:

کاری‌ها بسیار تندتر هستند.

در این منطقه از برنج بیشتری استفاده می‌کنند و اغلب با عدس ترکیب می‌شود. 

در جنوب هند بیشتر از مواد اولیه دریایی و نارگیل استفاده می‌شود.

معرفی 40 تا از بهترین غذاهای هندی:

1. دوسا یا دوسای (Dosa or Dosai):

برنج و گندم دو مورد از غلات پر مصرف در هند هستند و برنج در صدر این فهرست قرار دارد. هندی‌ها این غلات ساده را تبدیل به انبوهی از غذاهای شیرین و خوش طعم کرده‌اند. دوسا سرود عشق بی‌پایان مردم این کشور به برنج است. این غذا یک صبحانه محبوب در جنوب هند است که از کرپ‌های ترد با برنج و خمیر عدس درست می‌شود. دوسا را معمولا در کرپ‌های نازک و ترد می‌ریزند و در کنار پوره سیب زمینی تند، خورش عدسی به نام سامبر و چاتنی نارگیل سرو می‌کنند.

2. ایدلی (Idli or Idly):

ایدلی نوعی کیک برنج خوش طعم است که به عنوان صبحانه در جنوب هند و سریلانکا صرف می‌شود و بسیار محبوب است. کیک‌ها با بخارپز خمیری متشکل از عدس سیاه تخمیری و برنج درست می‌شوند. به طور سنتی هر منطقه دستور مخصوصی برای تهیه ایدلی دارد. ایدلی معمولاً با سامبر (خورش عدس تند) و چاتنی نارگیل سرو می‌شود. 

3. پاراتاس (Parathas):

پاراتاس نان‌هایی است که معمولاً با آرد گندم و چاشنی سبزیجات تهیه می‌شود. این نان‌ها در سراسر شبه قاره هند معروف است. محبوبیت پاراتاس به حدی است که می‌توان آن را تا کشورهای همسایه مانند پاکستان، افغانستان، بنگلادش، سریلانکا و ... یافت. این نان ساده انواع مختلفی دارد که معروف‌ترین نوع آن آلو پاراتاس است. آلو پاراتاس نانی است که با سیب زمینی تند پر می‌شود. نوع مدرن‌تر پاراتاس‌ها با مقدار زیادی پنیر می‌شوند. پاراتا معمولا با چاتنی گشنیز نعنا، ماست غلیظ و کره سرو می‌شود.

4. پوها (Poha):

پوها با نام‌های پائوا (Pauwa)، چیرا (Chira) یا آوال (aval) نیز شناخته می‌شود. برای تهیه این غذا برنج را نیم پز کرده و سپس آن را پهن می‌کنند. پوها نوعی صبحانه معمولی است که با کمی زیره و زردچوبه مزه دار و با نخود سبز آب پز و بادام زمینی برشته مخلوط می‌شود. این غذا، یک وعده غذایی سریع و سالم برای شروع یک روز است. پوها معمولاً با چاتنی نارگیل یا نعنا و یک حبه کشک سرو می‌شود.

5. ساموسا (Samosa):

ساموسا نوعی شیرینی سرخ شده است که با پوره سیب زمینی، پیاز، نخود، عدس و مرغ (یا سایر گوشت‌ها) پر می‌شود. این غذا گاهی اوقات به عنوان بخشی از صبحانه، میان وعده ظهر و یا عصرانه سرو می‌شود. ساموسا در اصل یک غذای اتیوپیایی به نام سامرست است که در عید پاک صرف می‌شود. ساموسا را در کنار کشک، چاتنی نعنا، چاتنی خرما و یا تمر هندی سرو می‌کنند.

6. چوله بهاتوره (Chole Bhature):

بهتر است این غذا را با معده خالی میل کنید. چوله بهاتوره غنی، تند و سنگین است. این غذا یکی از محبوب‌ترین غذاهای پنجابی است که باید آن را در دهلی نوش جان کنید. چوله بهاتوره در منوی صبحانه رستوران‌های سراسر هند یافت می‎شود. این غذا از نان مسطح سرخ شده (Bhature) به همراه یک غذای تند با نخود (Chole) تشکیل شده است.

7. مدو وادا یا اودین وادا (Medhu Vada / Udin Vada):

مدو وادا یک غذای سرخ کردنی و دونات شکل است که بیرونی ترد و داخلی نرم و اسفنجی دارد. این غذا با عدس سیاه و مخلوطی از آرد برنج درست می‌شود و با کشک به شکل خمیر در می‌آید. در نهایت با دانه‌های خردل، پیاز، تکه‌های نارگیل و فلفل سبز مزه دار می‌شود. مدو وادا معمولاً به عنوان غذای صبحانه همراه با ادلی یا دوسا، خورش عدس و چاتنی نارگیل سرو می‌شود.

8. راوا آپوماوو یا آپما (Rava Uppumavu / Upma):

راوا آپوما یا آپما غذایی‌ست که از شبه جزیره هند سرچشمه می‌گیرد. این غذا بیشتر در کرالا، آندرا پرادش، تامیل نادو، کارناتاکا، ماهاراشترا، گجرات، اودیا و سریلانکا رایج است. راوا آپوما به صورت فرنی غلیظ از بلغور بو داده خشک تهیه و بیشتر به عنوان صبحانه میل می‌شود. با افزودن چاشنی‌ها و سبزیجات متفاوت می‌توان طعم این غذا را تغییر داد. همچنین می‌توان با انواع لوبیا خام یا جوانه‌دار، بادام هندی و بادام زمینی، راوا آپوما را تزئین کرد. 

9. آکوری بر روی نان تست (Akuri on toast):

آکوری یک غذای تند است که با تخم مرغ درست می‌شود. تخم مرغ‌ها در آکوری معمولاً شل و کمی آبدار هستند. این غذا با ادویه‌های ملایم طعم دار و با نان و سالاد سرو می‌شود. آکوری بیشتر توسط جامعه پارسی هند درست می‌شود. اعتقاد بر این است که پارسی‌ها با تخم مرغ رابطه عاشقانه‌ای دارند! زیرا از تخم مرغ در اکثر غذاهای سنتی آن‌ها استفاده می‌شود. آنها همچنین استفاده از تخم مرغ را فقط به صبحانه محدود نمی‌کنند. آکوری با پیاز، گوجه فرنگی، فلفل قرمز تند و خامه تازه تهیه می‌شود. این غذا در بمبئی به دلیل جمعیت بزرگ پارسی در آن شهر، بسیار مشهور است.

10. وادا پاو (Vada Pav):

وادا پاو یک ساندویچ همه کاره است که برای صبحانه، ناهار و یا در کنار چای صرف می‌شود. این ساندویچ ساده و در عین حال خوشمزه در میان هندی‌ها محبوبیت زیادی دارد. وادا پاو به طور کلی سیب زمینی سرخ شده میان نان پاو است و روی سیب زمینی، چاتنی گشنیز و نعنا تند، چاتنی خرما، تمر هندی شیرین و فلفل چیلی قرار می‌گیرد.

11. بیس بل بهات (Bise Bele Bhath):

بیس بل بهات یا «برنج دال داغ» شامل دال، برنج و سبزیجات است. این غذا مانند فرنی مخلوط شده و با بوندی (آرد نخود فرنگی سرخ شده) سرو می‌شود. بیس بل بهات معمولاً با ادویه‌های تازه آسیبا شده مزه‌دار می‌شود و یک غذای رایج برای صبحانه یا ناهار در سراسر شبه جزیره جنوبی است. این غذا به دلیل شکر نیشکر، طعم شیرینی دارد. 

12. آپام و خورش (Appam and Stew):

آپام و خورش یک غذای محبوب برای صبحانه است که از ایالت جنوبی کرالا سرچشمه می‌گیرد. این غذا شامل قیف‌های برنج با قسمت بیرونی نازک و ترد و قسمت داخلی ضخیم، اسفنجی و نرم است. آپام معمولا با خورش سبزیجات یا گوشت (گوشت بره یا گوشت مرغ) که با شیر نارگیل پخته شده، سرو می‌شود. اگر به کرالا سفر می‌کنید، این غذا را از دست ندهید.

13. لوچی و آلور دم (Luchi & Alur Dom | Bengali Luchi Aloo Dum):

لوچی و آلور غذای محبوب صبح یکشنبه اکثر خانواده‌های بنگالی است. این غذا شامل نان پوری سرخ شده است که معمولاً با کاری سیب زمینی تند (و کمی شیرین)، پیاز، گوجه رنگی و ادویه سرو می‌شود. لوچی و آلور اگرچه به طور سنتی از ایالت بنگال می‌آید، اما می‌توان آن را در اکثر ایالت‌های دیگر هند نیز یافت. این غذا همچنین در اکثر منوهای غذایی بسیار محبوب است.

14. پوتو کادالا (Puttu Kadala):

برای یک مالاییایی، هیچ چیز راحت‌تری از یک بشقاب داغ پوتو و کاری کادالا برای صبحانه وجود ندارد. پوتو شامل برنج آسیاب شده‌ای است که تراشه‌های نارگیل (و در بعضی موارد تراشه‌های موز) روی آن ریخته شده و در نهایت بخارپز می‌شود. کاری کادالا شامل کالا چانا یا نخود سیاه است که در سسِ نارگیلِ برشته، پخته شده است. انواع معاصر این غذای ساده با کینوآ، گندم شکسته، ارزن و بسیاری از چیزهای دیگر تهیه می‌شود. 

15. ساندویچ بمبئی (Bombay Sandwich):

ساندویچ بمبئی مخلوطی از غیرمحتمل‌ترین موادی است که در نان سفید کره‌ای قرار می‌گیرد. مواد تشکیل دهنده آن شامل برش‌های نازک گوجه فرنگی، خیار،  چغندر، پیاز حلقه‌ای، سیب زمینی آب پز و نعنا است. این ساندویچ باطراوت‌ترین طعم تندی است که می‌توانید آن را در کافه یا در کنار خیابان‌های بمبئی پیدا کنید. مواد دیگری مانند پنیر، ذرت و سس مایونز نیز می‌تواند به مواد ساندویچ اضافه شود.

16. موموس (Momos):

موموس نوعی پیراشکی، مربوط به شمال شرقی هند است که راه خود را در سراسر کشور باز کرده و به قلب بسیاری از هندی‌ها راه پیدا کرده است. این غذا نان نازکی بر پایه آرد گندم است که با ترکیبی از سبزیجات یا گوشت پر می‌شود. این پیراشکی بسته به انتخاب شما می‌تواند سرخ و یا بخارپز شود. این غذا معمولاً با دیپ فلفل قرمز تند سرو می‌شود. مواد دیگری مانند ذرت، پنیر، گوشت گاو و یا گوشت خوک نیز می‌تواند به پیراشکی موموس اضافه شود. 

17. گوبی منچوری (Gobi Machurian): 

تلفیقی از تاثیرات چینی و هندی، گوبی منچوری را به ارمغان می‌آورد که در سراسر کشور هند یافت می‌شود. گوبی منچوری از گل کلم کوبیده و یا سرخ شده‌ای تشکیل شده که در یک سس تند (ترکیبی از خمیر چیلی، سیر، سس سویا، سس کچاپ گوجه فرنگی، فلفل و پیازچه) می‌ریزند. این غذای روغنی و تند مورد علاقه افرادی است که غذاهای بسیار تند را دوست دارند. 

18. بمبئی فرانکی (Mumbai Frankie):

بمبئی فرانکی به همان اندازه که از نامش پیداست، از نان آبداری تهیه می‌شود که با تخم مرغ پوشانده شده و داخل آن گوشت گوسفند و یا مرغ قرار می‌گیرد. این غذا ترکیبی منحصر به فرد از ادویه جات و ترشی جات است. افراد گیاه خوار با حذف گوشت و تخم مرغ و اضافه کردن سیب زمینی یا قارچ، این غذا را باب میل خود تهیه می‌کنند. بمبئی فرانکی بسیار معروف و پرطرفدار، از نان پیتای لبنانی الهام گرفت. این غذا یک میان وعده سریع و لذیذ است که معمولاً در سفر مصرف می‌شود. در کنار این غذا سس مایونز و سس کچاپ به همراه نعنا سبز و چاتنی چیلی سرو می‌شود. 

19. راگادا پتیس (Ragada Pattice):

این غذا ترکیبی از دو غذای لذیذ راگادا (نخود نرم و تند) و پتیس (سیب زمینی پوره و سرخ شده) است. بهترین راه برای راگادا پتیس این است که آن را با پیاز خرد شده، سس تند لبو و چاتنی سبز تند مخلوط کنید. این غذا معمولا با یک نان داغ می‌خورند و برای فصول بارندگی بسیار مناسب است. 

20. توکپا یا سوپ رشته (Thukpa or Noodle soup):

توکپا یک سوپ رشته فرنگی هیمالیایی است که معمولاً با گوشت یا مرغ سرو می‌شود. این سوپ رشته در تبت، بوتان، نپال و برخی از مناطق هند بسیار محبوب است. توک (Thuk) به معنی «قلب» بوده و این غذا به معنی واقعی کلمه یک غذای دلگرم کننده است. در بوتان این غذا معمولا با رشته فرنگی گندم سیاه درست می‌شود. با استقبال هندی‌ها از غذاهای متنوع این کشور، غذاهایی مانند توکپا طرفداران زیادی پیدا کرده‌اند. امروزه توکپا به طور سنتی در ایالت‌های هیمالیا در دسترس است و در تمام شهرهای بزرگ یافت می‌شود. 

21. داهی پوری (Dahi Puri): 

داهی پوری میان وعده‌ای است که از شهر بمبئی سرچشمه می‌گیرد و در ایالت ماهاراشترا محبوبیت بسیار زیادی دارد. این غذا شکلی از چات (بشقاب کوچکی از میان‌وعده‌های شیرین و خوش طعمی که در خیابان‌های هند سرو می‌شود) و با پوسته‌های مینی پوری (گلگاپا) سرو می‌شود. پوسته گرد، تُرد و پف کرده پوری می‌شکند و با سیب زمینی و یا نخود پر می‌شود. سپس مقدار کمی زرچوبه، پودر فلفل قرمز و نمک به آن اضافه می‌شود و چاتنی تمر هندی شیرین و چاتنی سبز تند را داخل پوسته روی سیب زمینی‌ها می‌ریزند. در نهایت ماست زده شده شیرین را روی پوسته ریخته و غذا را با سبوس خرد شده، مونگ دال، انار و برگ گشنیز ریز خرد شده تزئین می‌کنند. 

22. کچوری (Kachori):

کاچوری یک میان وعده تند سرخ شده است که از شبه قاره هند سرچشمه می‌گیرد. نام‌های جایگزین این میان وعده کاچودی و کاتچوری هستند. کاچوری شامل یک لایه بیرونی از آرد گندم است که با مخلوطی از پیاز، دانه‌های رازیانه، مونگ دال و فلفل قرمز پر می‌شود. نوع دیگری از کاچوری در دهلی درست می‌شود که خستا کاچوری یا راج کاچوری نام دارد. همچنین یک نوع کاچوری شیرین نیز وجود دارد که با سیب زمینی، نارگیل و شکر تهیه می‌شود. کاچوری‌ها اغلب با چاتنی برگرفته از تمر هندی، نعنا یا گشنیز سرو می‎شوند.

23. پژام پوری (Pazham Pori):

پژام پوری نوعی میان وعده معروف متعلف به ایالت کرالا در جنوب هند است. که از موز رسیده‌ای به نام نندرام پاژام تهیه می‌شود که نوعی میوه محلی است. این میوه در اکثر مناطق کرالا یافت می‌شود. برای درست کردن این میان وعده موز را در خمیر شیرینی فرو کرده و آن را سرخ می‌کنند تا به رنگ قهوه‌ای طلایی در بیاید و ترد شود. پژام پوری معمولاً همراه با چای عصرانه سرو می‌شود. این خوراکی لذیذ را می‌توان در کنار گوشت کبابی نیز سرو کرد تا ترکیب شیرین و خوش طعمی با آن بسازد. 

24. پانی پوری (Pani Puri):

پانی پوری (که به آن فوچکا فوچکا، گویچاپ، گلگاپا یا پانی که پاتاکه نیز می‌گویند) نوعی از تنقلات است که منشا آن شبه قاره هند است. و یکی از رایج‌ترین غذاهای خیابانی هند است که از یک پوری توخالی گرد و یا توپی شکل (نان صاف سرخ شده) تشکیل شده و با مخلوطی از آب طعم دار زیره (معروف به جلیرا)، چاتنی تمر هندی، پودر چیلی، چات ماسالا، پوره سیب زمینی، پیاز و نخود پر شده است. این غذا در رده چات یا اسنک‌های خیابانی معروف است. 

25. دوکلا (Dhokla):

دوکلا یکی از غذاهای گیاهی هند است که عمدتا در ایالت گجرات هند و بخش‌هایی از ایالت‌های مجاور آن یافت می‌شود. این غذا با خمیر تخمیری، نخود، اوراد (urad) و برنج تهیه می‌شود و می‌توان آن را برای صبحانه، به عنوان غذای اصلی، غذای جانبی و یا به عنوان میان وعده میل کرد. این کیک نرم و پف‌دار، شیرین و خوش طعم است و می‌توان آن را به صورت بخارپز روی اجاق گاز و یا حتی در زودپز تهیه کرد. 

26. پاو باجی (Pav Bhaji):

پاو باجی نوعی غذای فست فود است که از کاری سبزیجات غلیظ (باجی) و یک رول نان نرم (پاو) تشکیل می‌شود. این غذا در ابتدا یک غذای سریع برای ناهار کارگران کارخانه نساجی در بمبئی بود. پاو باجی بعدها محبوبیت بیشتری پیدا کرد و در رستوران‌های سطح شهر سرو شد. این غذا اکنون در تمام کشور هند، از چرخ دستی‌های ساده تا رستوران‌های رسمی هند (و حتی خارج از کشور) عرضه می‌شود. پاو باجی مخلوطی از سبزیجات کوبیده در یک سس غلیظ است که با نان سرو می‌شود. سبزیجات موجود در آن ممکن است شامل سیب زمینی، پیاز، هویج، فلفل قرمز، نخود فرنگی، فلفل دلمه‌ای و گوجه فرنگی باشد. فروشندگان خیابانی معمولا این غذا را روی سینی تخت (تاوا) می‌پزند و غذا را به صورت داغ سرو می‌کنند. 

27. مرغ ماخانی یا مرغ کره‌ای (Murgh Makhani or Butter Chiken):

مرغ کره‌ای یا مرغ ماخانی نوعی غذای خوشمزه و محبوب است که بسیاری از افراد در سراسر جهان از آن لذت می‌برند. این غذا یک غذای سنتی پنجابی بوده که بیشتر به دلیل بافت و طعم غنی و خامه‌ای آن مورد علاقه مردم است. امروزه این غذا در بسیاری از منوهای رستوران‌های هندی، یک غذای محبوب است. مرغ ماخانی از پیاز و گوجه فرنگی به همراه ادویه‌های شیرین، آجیل، کره و خامه تهیه می‌شود. 

28. کاری مرغ چتیناد (Chettinad Chicken Curry):

مرغ چتیناد یکی از غذاهای کلاسیک هندی، مربوط به منطقه چتیناد است. درست کردن این غذا بسیار ساده است اما ادویه‌های بسیار زیادی برای طعم دار کردن مرغ به کار می‌رود که ممکن است در دسترس هر کسی نباشد. مرغ چتیناد در ماست، زردچوبه، خمیر فلفل قرمز، کلپاسی (Kalpasi)، نارگیل، دانه خشخاش، گشنیز، زیره، رازیانه، فلفل سیاه، بادام زمینی، پیاز، سیر و روغن کنجد مزه دار می‌شود. 

29. مرغ تیکا ماسالا (Chicken Tikka Masala):

مرغ تیکا ماسالا غذایی متشکل از تکه‌های مرغ مرینیت شده در سس کاری تند است. کاری معمولا کرمی و نارنجی رنگ است. این غذا توسط آشپزهای جنوب آسیا که در بریتانیا زندگی‌ می‌کردند، محبوبیت یافت. مرغ تیکا در رستوران‌های سراسر جهان عرضه می‌شود و در میان مردم بسیار محبوب و معروف است. به حدی که وزیر امور خارجه سابق بریتانیا، رابین کوک، آن را «یک غذای ملی واقعی بریتانیا» توصیف کرد. تکه‌های مرغ در ترکیبی از ادویه جات و ماست مزه دار شده، در فر برشته شده و در نهایت در سس کاری خامه‌ای سرو می‌شود. این سس معمولا شامل گوجه فرنگی (اغلب به صورت پوره شده)، خامه، خامه نارگیل و مخلوطی از ادویه ماسالا است. سس و تکه‌های مرغ ممکن است به دلیل استفاده از زردچوبه، پاپریکا و یا پوره گوجه فرنگی نارنجی رنگ شوند. 

30. بریانی (Biryani):

بریانی یک غذای مخلوط با برنج است که اولین بار توسط مسلمانان شبه قاره هند تهیه شد. این غذا با ادویه‌های هندی، برنج و گوشت (مرغ، بره، بز، میگو یا ماهی) درست شده و گاهی اوقات تخم مرغ و سبزیجاتی مانند سیب زمینی نیز به آن اضافه می‌شود. هر منطقه هند، دستور پخت متفاوتی برای بریانی دارد. این غذا در اصل ریشه ایرانی دارد و از ایرانی‌های امپراتوری مغول الهام گرفته شده است. بریانی امروزه یک غذای دوست داشتنی است که می‌توان آن را در هر منطقه‌ای از کشور یافت. همچنین این غذا از برجسته‌ترین غذاهای تجملاتی هندی است. هیچ عروسی مسلمانی بدون بریانی سنتی بره کامل نخواهد بود. برای تهیه این غذا از برنج دانه بلند باسماتی استفاده می‌شود که در شمال کشور کشت می‌شود. 

30. مرغ کورما (Chicken Korma):

کورما یا قورمه غذایی است که گوشت یا سبزیجات با ماست (یا خامه) در آب به همراه ادویه جات پخته می‌شود. ریشه کورما در غذاهای مغولی شبه قاره هند است. کورما اغلب در آشپزخانه‌های دربار مغول تهیه می‌شد. (مانند کورمای سفید معروف که در آشپزخانه سلطنتی شاهجهان طبخ می‌شد).

32. روگان جاش (Mutton Rogan Josh):

روگان جاش یا گوشت گوسفند روگان جاش، از انواع غذاهای سنتی هندی است که با بره تهیه می‌شود و ریشه ایرانی دارد. این غذا در کشمیر بسیار محبوب است. پخت این غذا باید با شعله بسیار ملایم صورت گیرد تا با انواع ادویه‌های موجود در آن به خوبی معطر شود. روگان جاش رنگ قرمز آتشینی دارد و بافت آن کرمی است. تکه‌های نرم و لذیذ گوشت که در سسی بی‌نظیر پخته شده و با نان سرو می‌شود، می‌تواند ناهار یا شام شما را لذت‌بخش‌تر سازد. 

33. حلیم حیدرآبادی (Hyderabadi Haleem):

حلیم حیدرآبادی نوعی حلیم محبوب در شهر حیدرآباد هند است. این غذا خورش است که از گوشت، عدس و گندم کوبیده تشکیل شده و به صورت خمیر غلیظی در می‌آید. این غذا در اصل یک غذای عربی است و در زمان حکومت نظام‌ها (Nizam) به ایالت حیدرآباد معرفی شد. برای تهیه این غذا مخلوطی از غلات مانند گندم شکسته، برنج و جو با ادویه‌ها و گیاهانی مانند گلبرگ‌های رز و زعفران باهم ترکیب می‌شوند. حلیم حیدرآبادی در ماه رمضان به عنوان افطار سرو می‌شود؛ زیرا انرژی و کالری بسیار بالایی دارد. 

34. لال ماس راجستانی (Rajasthani Laal Maas):

لال ماس راجستانی نوعی کاری گوشت آتشین و سرشار از فلفل است! برای تهیه این غذا گوشت گوسفند در روغن خردل پخته شده و با ادویه کاچری (Kachri) محلی مزه‌دار می‌شود. به دلیل وجود ادویه جات و گوشت در این غذا، لال ماس یک غذای عالی برای مهمانی شام است. لال ماس راجستانی با برگ گشنیز و مقدار زیادی کره تزئین می‌شود و ظاهری اشتها آور دارد. این غذا با روتی یا نان سرو می‌شود.

35. مرغ 65! (Chicken 65):

مرغ 65 نوعی مرغ تند و سرخ شده است که اولین بار در هتل بوهای چنای هند تهیه شد. مواد اولیه برای تهیه این غذا می‌تواند متفاوت باشد. اما طعم اصلی مرغ 65 تماماً از فلفل قرمز است! مرغ 65 می‌تواند با مرغ بدون استخوان یا مرغ با استخوان تهیه شود. البته انواع گیاهی مانند پنیر 65 یا گوبی 65 (Gobi 65) نیز وجود دارد که به جای مرغ از پنیر یا گل کلم استفاده می‌شود. افسانه‌های جالبی درمورد این غذا وجود دارد که می‌گویند عدد 65 به 65 ادویه مختلف در این غذا اشاره دارد. بعضی‌ها می‌گویند این عدد 65 به این دلیل است که این غذا در سال 1965 اختراع شد. بعضی دیگر نیز معتقدند که این غذا از پرنده‌ای با سن 65 روز تهیه می‌شود. 

36. ماسالا چتیناد گوشت گوسفند (Chettinad Mutton Masala):

چتیناد گوشت گوسفند یا چتیناد بره نوعی کاری کلاسیک متعلق به جنوب هند است که از منطقه چتیناد سرچشمه می‌گیرد. بیشتر غذاهای این منطقه با برنج و یا به همراه برنج مصرف می‌شوند. (مانند دوزایس (Dosais)، آپامس (Appams)، ایدیاپام (Idiyappam)، آدایس (Adais) و ادلیس (Idlis)) برای تهیه این غذا باید فلفل، هل، چیلی، دارچین و نارگیل را تفت داده و به صورت خمیر غلیظی در بیاورید. این خمیر غلیظ پایه‌ی غذا است. عطر و طعم غنی چتیناد بره با غذاهای خامه‌ای ملایم شمال هند بسیار متفاوت است. 

37. مپاس گوسفند (Mutton Mappas):

مپاس گوسفند یک غذای سنتی هندی است که از ایالت کرالا سرچشمه می‌گیرد. این غذا از شیر نارگیل غلیظ و خامه‌ای تهیه می‌شود و می‌توان آن را با ماهی، مرغ، سبزیجات و یا حتی تخم مرغ نیز درست کرد. این غذا بهتر است با اپام (Appam)، ایدیاپام (Idiyapaam)، برنج و روتی (Roti) سرو شود. مپاس و خورش تقریبا شبیه به هم هستند. در خورش معمولا از فلفل سبز و فلفل سیاه برای چاشنی کاری استفاده می‌شود. در حالی که در مپاس معمولا فلفل قرمز و چند ادویه دیگر اضافه می‌شود. مپاس گوسفندی بسیار لذیذ است؛ زیرا آن را به قطعات کوچک برش می‌دهند و روی استخوان تا حدی می‌پزند که در دهان آب شود. 

38. دوپیازه گوشت گوسفند:

دوپیازه گوشت گوسفند یکی از غذاهای خوشمزه مغولی (متعلق به حیدرآباد) است. این غذا به خاطر طعم لذیذ و بافت لطیف خود، به همراه مقدار زیادی پیاز که طعم منحصر به فردی به آن می‌بخشد، بسیار معروف است. برای پخت دو پیازه گوشت گوسفند از ترکیب ادویه‌های متفاوتی استفاده می‌کنند. همچنین در این غذا پیاز باید به آرامی سرخ شود تا کاراملی شده و طعمی شیرین و ملایم در غذا ایجاد کند. 

39. جینگا نیشا (Jhinga Nisha):

جینگا نیشا یا جینگا دوم نیشا یک غذای دریایی سنتی هندی است. این غذا معمولاً با ترکیبی از میگو، سس زنجبیل و سیر، ماست، پنیر، فلفل تند، آب لیمو، کنجد، دارچین، شنبلیله، میخک و فلفل سفید درست می‌شود. میگو را به سس سیر و زنجبیل، نمک و آب لیمو آغشته کرده و سپس در ترکیبی از ماست، فلفل تند، دارچین، میخک، فلفل سفید و شنبلیله مرینیت می‌کنند. پس از گذشت یکساعت، زمانی که میگوها به خوبی مزه دار شدند، آنها را به سیخ کشیده و تفت می‌دهند تا طلایی شود. در نهایت روی آن را با کنجد بو داده می‌پوشانند و مجددا تفت می‌دهند.

40. میگو کولیوادا (Prawn Koliwada):

میگو کولیوادا یک غذای سنتی هندی است که اولین بار توسط مهاجران پنجابی پخته شد. فروش این غذا از روستایی به نام کولیوادا در بمبئی آغاز و رفته رفته در تمام هند محبوب شد. ستاره اصلی این غذا میگوهای سرخ شده‌ای هستند که رنگ قرمزی دارند. رنگ قرمز میگوها به دلیل وجود پودر فلفل قرمز است. برای پخت این غذا ابتدا میگوها را در سس سیر و زنجبیل، پودر فلفل قرمز، آب لیمو و نمک مرینیت می‌کنند. سپس بعد از گذشت مدت کوتاهی، میگوها را در خمیری متشکل از آرد مایدا (Maida Flour)، آرد ذرت، آبلیمو، آجوین (Ajwain)، روغن، ماست و مقداری فلفل قرمز می‌غلطانند. در نهایت این میگوها در روغن سرخ می‌شود تا به رنگ قهوه‌ای طلایی درآید.